Subscribe Now
Trending News
By using our website, you agree to the use of our cookies.
3quest: Lars Baeyens
3quest

3quest: Lars Baeyens

Lars Baeyens bike

Ik heb belangrijke dingen geleerd uit deze ervaring, namelijk dat je nooit succesvol zal worden door in je luie zetel te blijven liggen, je moet er keihard voor werken elke dag opnieuw!

1. Lars je staat gekend als iemand met een onuitputtelijke gedrevenheid om te trainen. Enkele jaren geleden werd je aangereden door een auto  en werd je knie zwaar geraakt. Ze gaven je zelfs weinig kans om terug fatsoenlijk te stappen laat staan lopen. Toch zag ik je enkele weken later met je rolstoel in het zwembad om terug te trainen. Vanwaar komt die gedrevenheid en ambitie en wat zijn je sportieve dromen in het triatlon?

[dropcap]H[/dropcap]et klopt dat karakter en doorzettingsvermogen mijn handelsmerk zijn. Toch is dit niet altijd zo geweest. Als kleine jongen interesseerde sport me helemaal niet. Ik startte dan ook eerder toevallig met mijn sportcarrière bij de Herentalse zwemclub. Ik moest toch een hobby hebben? Dat ongeval waarover je spreekt, heeft echter veel veranderd. Als je als 14-jarige van een arts hoort dat je knie en been misschien niet meer te redden zijn, dan weet je even niet meer waar je het hebt.

Ik ben de artsen die toen de spoedoperatie hebben uitgevoerd eeuwig dankbaar, zonder hen was deze 3quest er niet geweest. Toen ik vervolgens als een bezetene begon te revalideren is het echte vuur in mij aangewakkerd. Binnen de twee maanden na het ongeval stond ik terug aan de start van zwemwedstrijden. Ik heb belangrijke dingen geleerd uit deze ervaring, namelijk dat je nooit succesvol zal worden door in je luie zetel te blijven liggen, je moet er keihard voor werken elke dag opnieuw! Ik besef ook goed genoeg dat heel dit verhaal niet zo positief had kunnen aflopen, vandaar ook mijn eindeloos respect voor atleten met een beperking.

Ondertussen zijn we 5 jaar na dat ongeval en is sport is een verslaving geworden. In januari dit jaar heb ik de definitieve stap gezet van het zwemmen naar het triatlon. Het is op zich al een half mirakel dat ik triatlon kan beoefenen maar als ik iets doe is het met ambitie. Het is dan ook mijn doel om ieder jaar een beetje beter te worden en het maximum uit mijn capaciteiten te halen. Hopelijk resulteert dit in een mooie carrière. Mijn grote droom is om later over te schakelen op de volledige afstand. Grenzen verleggen, het lichaam tot het uiterste drijven, dat spreekt me enorm aan. Het komt erop neer dat ik na mijn eerste volledig seizoen al compleet verliefd ben op deze sport dus als alles goed gaat zal je me de komende jaren nog veel op wedstrijden zien!    

Lars Baeyens swim

2. Ik (Tim Brydenbach) train vaak samen met jou op de fiets en in het zwembad, maar ondanks je snelle chrono’s in het bad en je uitstekende fietscapaciteiten komt het er op wedstrijd nog te vaak te weinig uit? Is hier een reden voor? Stress, gebrek aan ervaring?

[dropcap]D[/dropcap]at heb ik me al dikwijls afgevraagd. Ik ben nochtans tevreden over mijn wedstrijden dit jaar maar het klopt dat er meer zou inzitten wanneer je naar mijn trainingstijden kijkt. Op onze gezamenlijke zwemtrainingen kan ik jou zelfs lossen. Op wedstrijd heb ik dit tot nu toe nog niet kunnen laten zien. Ik denk dat een combinatie van stress en gebrek aan ervaring hier de oorzaak van is. Ik kan mij dikwijls enorm zenuwachtig maken voor de wedstrijd. Daarnaast heb ik het nog lastig om mijn weg te vinden tussen het getrek en geduw bij de start. Ik ben ook een ‘diesel’ , ik kom pas volledig onder stoom als het zwemonderdeel er al bijna opzit. Dit is waarschijnlijk het gevolg van het feit dat ik nooit opwarm voor de race. Misschien moet ik dat toch eens proberen?

Wat het fietsen betreft is de oorzaak snel gevonden: ik ben technisch een kluns. Vandaar dat ik deze winter veel met de crossfiets ga trainen zodat ik mijn techniek kan bijschaven. Je zal mij dus niet snel in een crosstriatlon of duathlon aan de start zien staan, geef mij maar lange rechte stukken op de weg waar je het gaspedaal flink kan induwen!    

Lars Baeyens run

3. Net zoals Stenn Goetstouwers ben je iemand die zijn grenzen wel eens aftast.  Vertel ons eens iets meer over je legendarische Ardennenrit anno 2012 ?

[dropcap]I[/dropcap]k had het kunnen denken dat deze vraag ging komen. Dat was in de zomervakantie van 2012 , de dag voor jij je Belgische titel halve afstand ging verdedigen als ik mij nog goed herinner. Ik was dat weekend op vakantie in de Ardennen waar wij een chalet hebben in de buurt van Rochefort. Ook nu nog een ideale uitvalsbasis voor mijn fiets- en looptrainingen overigens. Alleen, in 2012 was ik nog competitiezwemmer. Lopen deed ik niet en fietsen slechts sporadisch.

Ik heb wel altijd graag en veel gefietst en zo kwam het dus dat ik die bewuste zaterdagochtend om 5 uur s ’morgens op fietstraining vertrok. Ik had geen idee hoe lang ik zou rijden. Ik wist alleen dat ik een lange training wou doen. Ik reed al snel La Roche binnen waar ik de weg over de Baraque Fraiture volgde om zo richting Duitstalig België te rijden, ik reed tot in Bütgenbach waar ik een keerpunt nam om via een andere weg terug tot in Vielsalm te komen waar ik opnieuw de Baraque Fraiture overging om zo terug richting chalet te rijden. Toen ik de chalet bijna bereikt had stond er al 200km op mijn teller.

Wat me toen bezield heeft, weet ik tot op de dag van vandaag niet, maar in plaats van de helling op te rijden richting onze chalet nam ik opnieuw een keerpunt en reed terug van waar ik gekomen was, heel de weg tot in Bütgenbach. Waarbij ik opnieuw over de Baraque Fraiture reed en talloze andere kuitenbijters. Ik moet hier wel bij zeggen dat ik tijdens mijn tweede trip richting Duitstalig België twee keer gestopt ben voor enerzijds een ijsje en anderzijds een hele appeltaart naar binnen te werken. Toen ik opnieuw de Oostkantons bereikt had stond er al 300km op mijn tellertje en toen moest ik nog 100km naar huis, gelukkig had ik toen echt wel een uitzonderlijke dag. Ik bleef rijden op automatische piloot nog altijd met een goed tempo. Toen ik de helling richting de chalet eindelijk bereikt had was het al bijna 11uur s ’avonds en dan moest ik die muur nog op : 1,5 km aan 10 %. Uiteindelijk ben ik zwalpend binnengereden na 403 km te hebben gefietst.

Vervolgens plofte ik in mijn bed waar ik tot de volgende avond niet uit kwam. Daarna ben ik nog een week slecht geweest op de zwemtraining. Ondertussen besef ik dat ik moet oppassen met zulke krachttoeren, als je zulke zaken te veel doet, kan dat je carrière wel eens enorm inkorten. Langs de andere kant: in de beginjaren van de Tour de France moesten de renners zulke monsteretappes ook rijden op slechte wegen met een zware fiets zonder versnellingen. “Als zij dat konden moet ik dat met mijn modern materiaal ook kunnen”, redeneerde ik toen ik aan mijn 2de schijf van 200km begon. Gelukkig redeneer ik tegenwoordig iets verstandiger en heb ik de juiste mensen rondom mij die me op tijd en stond intomen. Ik blijf mezelf wel uitdagen op training, mezelf elke keer opnieuw afbeulen om toch dat klein beetje beter te worden. Dat zijn de zwaarste dagen voor elke atleet, de lange zware trainingen op je eentje. Maar eerlijk: ik doe niets liever!

Wie wordt het volgende slachtoffer voor de 3quest?

Bedankt Tim Brydenbach voor de vragen! Ik zou graag 3 vragen stellen aan Adam Lambrechts.

1. Ben je tevreden over je seizoen 2014? Wat was je beste/slechtste moment dit jaar?

2. Je bent een sterke fietser, een eigenschap die vooral tot zijn recht komt bij non-drafting wedstrijden denk ik dan? Zijn dit ook je favoriete wedstrijden en heb je in dat verband al plannen voor een halve (of zelfs volledige) triatlon?

3. Ik ken jou als een rustige persoon die zich zelfs enkele minuten voor de wedstrijd nergens druk in lijkt te maken, ik denk soms dat je het woord stress niet kent. Is dit echt zo of hou je bewust dat wat ‘nonchalante’ imago overeind?