3quest: Nico Vandaele

Ik voelde me bevoorrecht dat ik hiervoor kon en mocht trainen

1. Hoe ben je in aanraking gekomen met triathlonsport ?

[dropcap]D[/dropcap]e microbe was er al toen ik 19 jaar was. Na het veldlopen en een jaartje wielrennen bij de junioren kwamen we via ons vader Heron in contact met de sport.  Hij was zelf actief in de beginjaren van die sport en als ultraloper wou hij naar mijn 2 jongere broers en mezelf blijkbaar de voorzet geven.  Na zelf een paar keer te hebben geproefd van deze mooie sport werd al gauw verteld dat wij daar te jong voor waren en dat we ons zouden kapot maken zonder dat zelf te beseffen. 

Voor mij braken de jaren van studies, legerdienst en werk aan waardoor sporten nog weinig aan bod kwam.  Mijn broers Erwin en Robbie daarentegen bouwden een verdere wielercarrière uit.  Pas eind 2008 kwam sport terug op het voortouw toen een dokter me vertelde dat ik mijn leven anders moest gaan indelen.  Het begon bij het kopen van een tweedehands koersfiets, mijn eerste liefde.  Ik had als doel de Mont Ventoux op te rijden met vrienden.

In augustus 2010 ging ik terug eens naar de Izegemse triatlon kijken. Daardoor kreeg ik meteen terug zin om te trainen voor deze tri-sport.  Het eerste jaar deed ik vooral kwart’s en het tweede jaar halve.  Zo kon ik mijn derde jaar eens proberen om aan de start te komen van een full distance.  Klagenfurt werd in 2013 aangeprikt op de kalender en daarvoor leefde ik 150 % voor dit unieke doel.  Ik nam er mijn slot totaal onverwachts om datzelfde jaar in Hawaï het seizoen mooi te kunnen afronden.

2. Je hebt al verschillende Ironman’s meegedaan, waaronder het WK in Hawaï. Welke was de mooiste ervaring?

[dropcap]I[/dropcap]nderdaad: Klagenfurt, Hawaï, Frankfurt, Zurich en Mallorca waren één voor één belevenisvolle wedstrijden, maar de mooiste blijft Hawaï.  Ik heb er het meeste afgezien maar ook het meeste genoten. Hawaï spreekt zo tot de verbeelding dat, als je er eenmaal bent, pas alles begint tot je door te dringen.  Je bent bij de weinigen op aarde die dit mogen meemaken.  Zo voelde ik mij bevoorrecht, dat ik die gezondheid had en heb, hiervoor kon en mocht trainen. Dit ultieme event is echt wel voor gelukzakken.  Ik had steun op vele vlakken maar uiteindelijk moet je zelf wel altijd de dagelijkse discipline hebben om door te zetten.  Maar zonder een goede gezondheid en genen gaat dit niet.  En daarvoor ben ik heel heel dankbaar.

3. Iedereen kent jou als de sympathieke, enthousiaste en gedreven sporter. Zijn er nog andere doelen, dromen in jouw leven die je wil realiseren?

[dropcap]M[/dropcap]ijn grootste droom was ooit nog een gezin te hebben. En ja sinds een 7-tal maanden heb ik opnieuw geluk gehad om met iemand mijn leven te mogen delen.  Ik leerde Sara Verhoken kennen via tinder en van het een kwam het ander. Ik voelde meteen dat het goed zat. Ook zij is uit het sportieve hout gesneden . Ze werkt voor de zeil en surf federatie te Gent.We verwachten begin december ons eerste kindje en daar zien we enorm naar uit. Plannen om samen te wonen worden ook gesmeed en wie weet kan trouwen ook nog wel.  Zo zie je maar dat liefde ondoorgrondelijk mooi kan zijn.

Wie wordt het volgende slachtoffer voor de 3quest?

Ik geef het stokje graag door aan Nico Sabbe.

1. Had je ooit gedacht dat je triatleet zou worden en vanwaar de keuze?

2. Wat heeft de sport je al bijgebracht en al geleerd?

3. Je hebt ook een supervrouwke en ooit droom je nog van Hawaii… maar is gezinsuitbreiding ook nog een droom voor je?