Boardman Bientje en het onwennig gevoel van de winst

Hoewel het lezen van een column van Robin Schuermans aka Boardman Bientje de (mentale) gezondheid ernstige schade kan toebrengen, bewijst het feit dat u hier na zijn Battle of the Ardennes verslagje gisteren opnieuw begint aan het lezen van een nieuw stuk proza. Eentje waarin Boardman Bientje een psychologische boost zocht en vond met een onverwachte, maar daarom niet minder verdiende overwinning in het mondaine Heule…

“Normaal gezien was het volgende blogtekstje voorzien voor na het BK 1/2e triatlon komende zondag te Deinze, maar na de wel zeer teleurstellende Xterra in Schalkenmehren (Duitsland), kreeg Bientje het in zijn hoofd om tussenin nog snel eens een ordinair loopwedstrijdje af te werken. Want naar ‘t schijnt heb ik dit in 2015 nog niet kunnen doen door blessureleed, dikke reet.

Bientje startte gisteren in de 5.4km Wembleyloop te Heule in de hoop mij op die manier te kwalificeren voor Rio. (Volgens de organisatie was het parcours 5.4km, volgens de omroeper 5.2km en volgens mijn gps-horloge 5.1km Lolz). We startten op een piste waardoor het meteen richting de 20-21 per uur ging, maar ik had me voorgenomen om niet volle petrol door te knallen, dus ik bleef in 3e positie lopen. Met een viertal waren we vertrokken voor een huzarenstukje van wel een dik kwartier, lolz zei de mier, de droogkast zei zwier, zwier en een regenworm is een pier. Dus ja, we liepen een beetje en net zoals voetbal 90′ duurt en op het einde de Duitsers winnen, zo wint Bientje een loopwedstrijd. Maar dan na 17’ en zonder pauze. En die bal deed ook niet mee. En we moesten ook helemaal niet met de buitenspelregel rekening houden. En nu ik er over denk, we moesten ook niet scoren. Die vergelijking gaat dus helemaal niet op. Mijn excuses.

Weer naar de wedstrijd. Lolz het schrijven van deze blog duurt langer dan het effectieve lopen. Eens iets anders dan een Nisramannetje of LaRoche111-tje. Bon, weer naar de wedstrijd. Ik at gisterenavond mijn eerste boterham met choco in een maand. Ja die wedstrijd, sorry. We kwamen met 3 de piste op na een echt intervalwedstrijdje. Nu nog de laatste 350m. Ik stopte even, spande mijn veters nog eens goed aan, maakte mijn bekken nog eens los en zette mijn sprint in bij het ingaan van de laatste bocht. Om mij zo hopelijk te kwalificeren voor de 100m sprint in Rio.

En zo kon ik eindelijk de handjes in de lucht steken, een wat onwennig gevoel lolz.

Hierbij wil ik mijn sponsors bedanken:
Aldi: om altijd eten in hun winkelrekken te hebben.
Watermaatschappij: om altijd stromend water te regelen voor mij.
Mijn portemonnee: om toch de helft van de tijd niet volledig leeg te zijn.
Mijn schoenen: om mij steeds te ondersteunen.
Mijn tankstation: om steeds volle tanken benzine te bezitten.
Mijn vriendin: om nog steeds bij mij te willen zijn. Das pas een huzarenstukje.
En zo gaat het lijstje voort. De droom wordt werkelijkheid. Lolz

En per slot van rekening: Hans Cleemput, zonder die Boardman tijdritfiets had ik dit allemaal niet verwezenlijkt. Heb hem nu voor een nog redelijk prijsje doorverkocht. Hopelijk is dit geen probleem voor jou. Groetjes!

En nu enkele zinnetjes die ik aanstaande zondag in Deinze wil horen:
“Bientje Boardman, Boardman Bientje, Boardman, Boardman, BOARDMAN!!!!”
“Hop Hop Hop, Boardman Bientje is geen flop!”
“Hop Hop Hop, Frederik Van Lierde ligt niet meer aan kop, Boardman Bientje is de top!”
“Hop Hop Hop, het zwemmen is afgelast!”

En waar kan ik mij eigenlijk inschrijven voor die Olympische Spelen? Ik zou nu ondertussen toch al op 12 disciplines kunnen starten.