Het beste van 2012: 9 – De Spons Erover in Ieper

2012 was fantastisch, al was dat qua klimaat niet altijd waar. Hier is deel 2 van het absoluut onvolledig maar voor de rest dan weer totaal persoonlijk jaaroverzicht van yours truely met mijn meest beklijvende momenten van 2012 gerangschikt van 10 naar 1. Links en rechts zal ik ongetwijfeld wat vergeten en af en toe hebben persoonlijke ervaringen voorrang gekregen op absolute sportieve hoogtepunten, maar hey, dan had je maar je eigen column moeten schrijven…

9 – KARL VAN SPONSVLIET

2012 zal mogelijk de geschiedenis ingaan als één van de natste triatlonjaren ooit. De zomer liet langer dan ooit op zich wachten en heel wat organisaties kampten met op zijn minst herfstige en aan het begin van het seizoen zelfs winterse toestanden.

Herinnert u zich nog het grote aantal wedstrijden dat van triatlon in duatlon veranderde door de extreem koude watertemperaturen? De post op 3athlon.be over de watertemperatuur van het BK-ploegen en sprint-weekend in Doornik bereikte een absoluut toprecord van meeste pageviews ooit in de geschiedenis van 3athlon.be

Op de In Flanders Fields Triatlon van Ieper in augustus waren de omstandigheden eindelijk heel anders. Voor het eerst leek de zon volop te schijnen en klom de thermometer boven de dertig graden. Verkoeling was er alleen in het zwemwater, zonder wetsuit (waardoor we voor het eerst konden kennismaken met de uitstekende zwemkwaliteiten van duatleet Kenneth Vandendriessche) en aan de finish. Daar hadden Koen Demyttenaere en die van het Triatlon Team Ieper gezorgd voor lekker frisse sponsen. Niks zo aangenaam als bij de looppassages een frisse spons achter je tri-suit te stoppen, de spons uit te wringen over je hoofd en vervolgens… een leuke manier te bedenken om weer van die spons af te komen.

Karl Van Biervliet besloot als eerste uw nederige dienaar, als altijd zich centraal met microfoon op het parcours begevend om dichtbij alle aktie te zijn, als mikpunt te gebruiken. Zijn voorbeeld kreeg snel navolging van andere atleten waardoor ik mij dagenlang heb afgevraagd of het aan mijn Kempisch accent lag of dat ik daadwerkelijk iets verkeerds gezegd had over al die atleten? Gelukkig geeneen van die twee, maar vooral gewoon leuk én nat. Met dank aan Bertje Vermont die voor andere afkoeling zorgde, meer op mijn maat…

En natuurlijk was Ieper ook dé terugkeer van Superphie De Groote na lang blessureleed. Ze deed het meteen met een knalprestatie en zou helemaal aan het einde van het seizoen voor nog een kippenvelmoment bezorgen met haat Ironman-zilver. In Hawaii keek ze nog van de kant toe en supporterde ze voor Karl Van Biervliet, zoals op de foto hierboven te zien is. En gelukkig had Karl toen geen spons bij…

Ieper was ook de bevestiging dat een aantal duatleten succesvol de stap naar triatlon aan het zetten zijn, met in de hoofdrol Kenneth Vandendriessche en Thomas Buyle. Denk ook maar aan Joerie Vansteelant en zijn 111 overwinningen. Maar over hem morgen meer.

Morgen deel 3 met op 8: Zweimal in Zofingen