Het beste van 2012: 7 – De Nisramont Connection

Voor deel 4 van het absoluut onvolledig maar voor de rest dan weer totaal persoonlijk jaaroverzicht van yours truely met mijn meest beklijvende momenten van 2012 gerangschikt van 10 naar 1 halen we ons beste Frans boven.

7 – DE NISRAMONT CONNECTION

Wie denkt dat in West-Vlaanderen en Antwerpen de grootste triatlonpopulatie terug te vinden is, die zit er volledig naast. Nisramont, beste vrienden, is tegenwoordig dé hoofdstad van de Belgische duursport. Met verschillende wedstrijdformules, het ene parcours al gekker dan het andere en een aangenaam Zuiders sfeertje van laisser-faire, laisser-passer is Nisramont een aantrekkingspool geworden voor topatleten én recreanten. Wim De Doncker zorgt er met een aantal organisaties van Sport-Events (met de occasionele uitstap met Mario Appermans naar Herderen en Bilzen) voor dat het aantal deelnemers aan zijn wedstrijden ruim het inwonersaantal van het kleine gehuchtje van La Roche overschrijdt.

Ook in 2012 mochten wij een aantal keer van de Ardeense geneugten van Nisramont proeven. Zowel de Grand Trail, de Grand Raid Team Edition (met de wonderbaarlijke Wouter Vander Mast solo tegen gerenommeerde duo’s) als de Nisraman waren keigezellige wedstrijden. Maar vooral dankzij de La Roche 111 hebben Wim, Mario en hun toffe ploeg (eigenlijk één grote familie) een verdiende stek gekregen in de top-10 van mijn jaaroverzicht.

La Roche was de allereerste 111 triatlon in ons land en de formule sloeg aan. Met 600 deelnemers helemaal uitverkocht bleek de combinatie van 1 km zwemmen en 10 km lopen met 100 vreselijke fietskilometers in het Ardeens hooggebergte een schot in de roos. De wedstrijd zelf werd gekruid door de bekendste inwoner van La Roche: Axel Zeebroek. Maar hij moest voor eigen volk de duimen leggen tegen asfaltspecialist Timothy Van Houtem. Die heeft dit seizoen zowat alle soorten wegbedekking van zijn lichaam mogen peuteren maar dat weerhield hem niet om hard uit te halen en zowel La Roche als Bilzen te winnen.

Wat ook zo mooi is aan Nisramont zijn de soms excentrieke figuren die er rond lopen en de vaak nog gekkere malloten van atleten die we er tegenkomen. Jef Dams verdient daarbij de hoofdrol. De altijd goedgemutste Kempenaar tekent graag het fietsparcours uit, zeker als er met de mountainbike moet gereden worden. Het is te zeggen, pas als er nauwelijks nog gereden kan worden en atleten hun sluitspier tot het uiterste moeten dichtknijpen van de schrik, pas dan begin Jefke Dams het leuk te vinden. Combineer dat met de vindingrijkheid van Wim De Doncker aan nauwelijks begaanbare trailpaden en je hebt een succesformule te pakken. En dus zien we flink wat atleten elk jaar opnieuw terugkomen (al moet je dat vlak na de wedstrijd niet vragen of ze nog ooit terugkomen). Onder hen kleppers als Rob Barel die als kranige vijftiger nog menig jongeling het nakijken geeft. Absolute topklasse en vol bescheidenheid, ondanks dat superpalmares van hem, is Rob een stamgast in Nisramont. Net zoals onder andere Reinout van Schuylenbergh, Rudi van Achouffe (of was het van Aelst?) en de onbreekbare Luke Luyckx. “Lukske Beton” pakte dit jaar in de 111 van Bilzen zijn 100ste triatlonfinish ooit. Een mooie mijlpaal voor een schitterend mens. Ook wij zijn altijd blij als Luc erbij is in Nisramont, want dat betekent meer LaChouffe voor ons. De Luc zweert namelijk bij cola.

Ik vergeet hier overigens een hoop namen te noemen, zoals de wederhelften, Kristel en Helen, en al de rest van toch wel een toffe sportieve familie, met de Delbaeres, de Meusers (die zien we hier over een paar afleveringen nog eens opduiken in het jaaroverzicht) en andere De Metsenaeres. 

En daarom dus haalt Nisramont het nét van mijn twee andere favoriete wedstrijden: de Sterke Peer in Wuustwezel (altijd een feest zowel overdag als ’s avonds) en de Hel van Kasterlee. Maar die laatste zit op 23 december buiten categorie in mijn jaaroverzicht.

Morgen hebben we het weer volledig over het sportieve gedeelte met deel 5 van het jaaroverzicht. We zitten dan op de helft met op 6: 16 Karaat