Subscribe Now
Trending News
By using our website, you agree to the use of our cookies.
“Lanzarote, part 7 of the world tour” – Seppe Schrijft
Column

“Lanzarote, part 7 of the world tour” – Seppe Schrijft

Seppe Odeyn IM Lanzarote 2018 finish

Ik heb inderdaad al een tussenstop gehad in Lanzarote dit jaar. Maar aangezien we het hier over een world tour hebben beschouw ik de eerste keer met de tri122 in Teguise als Europa en nu met de Ironman als Afrika. Mijn kansen op een selectie voor het WK 70.3 in Zuid-Afrika zijn redelijk klein waardoor ik eieren voor mijn geld kies en dus deze tussenstop als zijnde Afrika beschouw. Ja dat is een klein beetje aardrijkskundig foefelen is maar hé Afrika is dichter bij op Lanzarote dan het Iberisch schiereiland en een wereldreiziger mag dat! 

Seppe Odeyn klimmen Lanzarote

Ik begin een beetje Calimero te worden maar net als in Texas was ik weer de dupe van mijn pro-licentie, toen moest ik zonder wetsuit zwemmen. Deze keer gelukkig wel een wetsuit maar een andere pro-handicap voor de zwemcapaciteiten van me zelve. Er is namelijk een massa start. Pro’s mogen dus niet 10 minuten voor de rest vertrekken maar starten samen met het plebs. Nu ben ik een simpele jongen die niet vergeten is dat hij uit de bronx van Wijgmaal komt maar het probleem is dat de Pro’s vanvoor moeten starten met de nadruk op moeten. Dat lijkt inderdaad een klein privilege en ik zou dat ook in dank aannemen ware het niet dat er achter mij toch een goeie 1800 andere mensen klaar stonden om gelijktijdige de zee in te duiken. Als je weet dat ik de 300ste zwemtijd zwom, zijn dat dus inderdaad een man/vrouw of 200 die achter mij klaar stonden om mij als een stukje wrakhout te overvaren.  

Seppe Odeyn Lanzarote bike

Nu wist ik dat gelukkig op voorhand en weet ik ondertussen dat een mens rare dingen doet met een badmuts op, maar ik had wel gehoopt dat het na 500m wat kalmer zou worden en ik wat minder slagen zou moeten incasseren. Maar dat bleek al snel voor de volle 4 km zo te zijn. Inderdaad ja 4km! Waar zijn de tafelspringers nu die van schande spraken dat er in Texas 3 km te weinig gefietst werd? Ik heb hier 200m teveel moeten zwemmen en dan is het natuurlijk stil op de facebooks en stravas.  Na 2km kon ik gelukkig even uit het water om mijn brilletje terug op te zetten en te merken dat ik een bloedneus had, jaja ruige zeeën in Afrika. Maar al bij al zwom ik wat ik moest zwemmen rond de 300ste plek dus in 1.04. 

Eens op de fiets was het moeilijk om een goed ritme te vinden aangezien de eerste kilometers stevig bergop liepen en de wind zoals gewoonlijk in Lanzarote stevig blies. Ik baande me een weg naar voren en deed dat met begrip voor mijn collega’s. Het is namelijk niet dat omdat zij me verrot hebben geslagen in het zwemmen dat ik dat ook op de fiets moet doen. Ik kende het parcours goed door de eerdere stage hier en vond uiteindelijk wel een goed ritme. Ik kwam bij Dirk Baelus die in de dalende stukken telkens weer voorbij vloog. Ik zag Maarten Seghers staan met mechanische pech, reed boven op de Tabayesco tot bij Tim Brydenbach en kwam uiteindelijk ook Sanne Swolfs en Diego Van Looy nog tegen alvorens terug naar de wisselzone te duiken. Ik reed de 6de fietstijd wat uiteraard niet uitmaakt in een triathlon maar wel leuk is na 180km zwoegen!

Seppe Odeyn Lanzarote run

Eens aan het lopen hoorde ik al snel door de vele aanwezige supporters dat ik 11de liep in de wedstrijd. Wel dat gaf de burger moed. Mijn vermogenmeter, jawel in het lopen, gaf de burger dan weer wat minder moed.  Ik moest mezelf enorm forceren om een beetje in de buurt te komen van mijn vooropgestelde tijden. Maar het loonde wel want ik kon na 15km 2 man voorbij lopen en kwam zo de top10 binnen. Maar eens halfweg de marathon was het op.  Het probleem als je een 2de ironman in een maand doet, is dat het nog fris in je kopje zit hoe hard het afzien was als je merkt dat het die laatste kilometers op is. Nu had ik nog meer als 20km voor de boeg en dat zag ik eerlijk gezegd niet zitten. Ik kwam coach Stefaan tegen die me nog wat aanvuurde en zei dat er nog veel mogelijk was. Dat zag ik inderdaad ook maar mijn benen wouden niet meer vooruit. Mijn kop ook niet meer die wou gewoon stoppen. Ik liet mijn tempo zakken en kon het opgeven-plan uit mijn kop krijgen. Natuurlijk verloor ik wat posities en zakte ik terug naar de 13de plek. Maar ik haalde wel de aankomst wat op die moment toch als een prestatie aanvoelde. Voor coach Stefaan werd het ook een strijd om de finish te bereiken, maar onze yuppie haalde het ook! 

Bij deze zit de eerste helft van de world tour erop. Tot dusver is het vooral nog leergeld betalen, mijn cash is intussen op maar ze aanvaarden gelukkig creditkaarten. Zodat we in juli terug zijn voor de tweede helft van de world tour!