Subscribe Now
Trending News
By using our website, you agree to the use of our cookies.
“Mallorca, part 3 of the world tour” – Seppe Schrijft
Seppe Odeyn centraal bij de start van de Powerman Mallorca (foto: Ingo Kutsche)
Column

“Mallorca, part 3 of the world tour” – Seppe Schrijft

Foto
 
Dames en heren het gaat goed met Seppe Odeyn! Ik heb namelijk sinds kort mijn eigen rubriek op 3athlon.be: Seppe schrijft.  Alvast een mooie appreciatie voor de start van de worldtour al zou ik naar het einde van het jaar graag een correctie willen van Seppe schrijft naar Seppe drijft. Aangezien ik nu naast schrijver ook triathleet ben. Triatleet die af en toe wel een duathlon meepikt, ja dat moet toch kunnen zeker!
 
Deel 3 ondertussen van de world tour en we trekken naar Mallorca! Daar waar ik in Dubai nog wat sukkelde met het Arabisch, aangezien rapper boef mij de enige vocabulaire die ik machtig ben had bezorgd, is het met mijn Spaans veel beter gesteld. En neen dat komt niet door de songteksten van Shakira, met waka waka geraak je namelijk op Mallorca ook niet aan een brood. Nee dat komt door de netflix series Narcos en El Chapo. Wat ook niet echt Spaans is maar Escobariaans, waardoor ik waarschijnlijk in de bakker een kilo onversneden besteld heb, maar wel een brood meekreeg en wat wenkbrauw gefrons. Moest ik indertijd deze taal machtig geweest zijn op mijn mondeling examen Spaans, ik zou ook gewoon een smak geld op tafel hebben gelegd of een familielid van de leerkracht afgeperst hebben in plaats van me door dat examen heen te hakkelen. Maar goed toen was er nog geen netflix!
 
Foto

 
ik trok dus naar Spanje voor de eerste powerman duathlon van het jaar samen met mijn 2 vrouwen Valerie en Laurien, zij moesten Stefaan even vervangen in de world tour crew. De dag voor de wedstrijd rustig in het Spaanse zonnetje gaan losrijden, en gij zult in korte broek en met korte mouwen rijden ook al is het maar 13 graden! Mijn ritje werd verstoord door een lekke band. Niet meteen een groot probleem, maar ik rij met tubes! Ja ik rij met tubes, laat dat corrigerende vingertje al maar naar beneden dat is een weloverwogen keuze waar ik gerust een uurtje over kan discussiëren maar geen tijd, ik zat dus wel met een probleem. Eerste probleem terug aan het hotel geraken werd al snel opgelost door de eerste chauffeur die ik tegen kwam. Buiten een lift kreeg ik ook nog een lesje in verkeersregels van de vriendelijke man. Zo rijden ze in Mallorca met hun raampjes open en de verwarming op om bij een twijfelachtig al dan niet voorrang van rechts kruispunt gewoon te toeteren en door te rijden zonder te kijken, geniaal.
Tweede probleem: Een tube moet lang genoeg kunnen drogen en moet bij voorkeur gelegd worden door een gepensioneerde man met een kelder vol tubes die geen uur kan discussiëren over al dan niet met tubes rijden, want nen tuub dat bolt gewoon beter! In Mallorca was er geen plaatselijke held die dat kon flikken. Dus moest ik beroep doen op collega Jan Cappaert, die met een wiel kon lenen omdat zijn fiets gesneuveld was in het transport. Geen probleem voor sterke Jan, fiets huren en zijn agegroup winnen! Vandaar dus geen SWS achterwiel bij mij, sorry Kris!
 
Foto

 
Geen hectische zwemtaferelen deze keer dus maar gewoon beginnen met 10 km hard lopen, langs de zee om de overgang van triathlon naar duathlon zo vlot mogelijk te laten verlopen. Nu is 10 km lopen best afzien, de zee naast je zien en weten dat je er niet in moet is een zalig relax gevoel.
Maar we moeten dat nu ook niet gaan romantiseren, de dijk van Can Picafort zal in de zomer wel een idyllisch plekje zijn, in deze tijd van het jaar heeft elke horeca zaak het geweldig idee zijn voorgevel een nieuw likje verf te geven. We liepen dus meer door de verfdampen dan dat het naar Paella rook aldaar op de dijk. Het lopen ging vlotter dan gedacht. De Spanjaard Fidalgo en Deen Laumann liepen weg maar ik vond een goeie gangmaker in landgenoot Wout Daniels en de Brit Price in het achtervolgende groepje. We wisselden op 25 seconden van de eerste en eens op de fiets had ik meteen zoiets van ok der op af.
 
Foto

 
Zo reed ik dus naar voor in de wedstrijd en ging ik meteen naar de kop. Enkel Fidalgo volgde. Het ging goed op de fiets. Ik reed op kop, reed hard en het ging snel. Aan het keerpunt na 15 km zag ik dat we een mooie voorsprong hadden en ging het in dalende lijn weer naar de wissel. Ik vond het zo tof dat ik in de afdalingen zelfs een brommer geluidje af kon, zoals ik dat als papa wel eens moet doen voor mijn dochter wanneer ze met haar auto’s speelt en dan heb ik het niet over van dat flauw gereutel maar over een degelijk goed opgedreven Honda Civic.  Fidalgo vond dat eerder maar raar en was niet echt onder de indruk van mijn chappement met gaten in. Hij volgde ook in de 2de ronde en we zagen de Fin Rissanen uit de achtergrond naderen. Op 10km van de wissel moest Fidalgo lossen en werd voorbijgereden door de Fin die tot bij mij kwam. Zo wisselden we voor de laatste 10 loopkilometers wederom op de dijk van Can Picafort.
 
Foto

 
Spannend moment voor mezelf, een snelle 10km lopen na het fietsgedeelte was ook voor mij alweer even geleden. Met de voorjaarsklasiekers in het vooruitzicht hoorde ik Michel Wuyts al commentaar geven op mijn exploot: toch een ietwat hoekige stijl! Waarna José hem gelukkig zou bijspringen: maar het gaat wel vooruit Michel! Bedankt José en klopt inderdaad het ging vooruit en ik liep weg van Rissannen en ook Fidalgo kwam niet veel dichter. En zo gebeurde het dat ik de powerman in Spanje won voor Fidalgo en Risannen. Wat me een beetje een raar gevoel oplevert. Vorig jaar wou ik als wereldkampioen dolgraag een powerman winnen, lukte dat niet. Nu probeer ik een Ironman te worden en win ik een powerman. Daar ik het systeem nu een beetje doorheb wil ik in dat opzicht niet naar de Olympische spelen en zegt Hawaii me totaal niks!
 
Volgende stop in de world tour en hopelijk onder de noemen Odeyn drijft: Lanzarote 112 triathlon.