TBT: “Eerste Belgische top-10 in Hawaii”

Vraag de gemiddelde Belgische triatlonliefhebber wat voor hem of haar hét moment uit het vaderlandse triatlon is, en we durven er op wedden dat tachtig procent teruggrijpt naar de eerste zege van Luc Van Lierde in Hawaii in 1996. Maar het echte baanbrekende werk werd twee jaar eerder geleverd. Vandaag 15 oktober, exact 21 jaar geleden, schreef een Brusselaar al Belgische triatlongeschiedenis. In deze Throwback Thursday keren we terug naar Kona 1994.

1994 was het jaar van de waarheid voor Greg Welch. De Australiër zou in zijn volledige loopbaan maar liefst zeven keer in de top-10 van het WK Ironman eindigen, maar Welchie slaagde er nooit in om te winnen van onder andere Mark Allen en Dave Scott. Tot Welchie in 1994 in een beklijvend duel een snelle marathon liep en Dave Scott een paar minuten achter zich liet. Ondertussen is hij wijds en zijds bekend geworden als commentator voor de grote Ironman kampioenschappen en sinds dit jaar zelfs (jammer genoeg met niet altijd evenveel kennis van zaken) in de World Triathlon Series. Welch kwam in 8u20’27 als winnaar over de finish op Alii Drive.

Dave Scott pakt vier minuten later het zilver en Jeff Devlin is goed voor het brons. Jurgen Zack, afgelopen weekend nog op het podium bij de age groupers, wordt vierde voor Olaf Sabatschus en Lothar Leder, toen ook al een topper in wording. Als zevende volgt Nederlander Frank Heldoorn. Hij komt in 8u39’59 over de streep. Daarna is het een minuutje nagelbijten voor een handvol Belgische supporters maar na 8u40’54 is het zo ver: Jean Moureau wordt achtste. Als eerste Belg ooit duikt hij de top-10 binnen.

Rik Lintermans is de tweede Belg aan de finish. De toen 38-jarige papa van hedendaags atleet Koen wordt 412de in 10u43’16, goed voor een 49ste plaats bij de M35. Auner Rosu (familie van Michaël?) wordt 945ste in 12u30’27. Uiteindelijk halen 1290 atleten de eindstreep. De 4de Belg aan de start, Eric De Beuckelaer, haalt het helaas niet. De Beuk moet opgeven tijdens de marathon.

Voor Jean Moureau is de achtste plaats in Hawaii de definitieve bevestiging dat deze wedstrijd hem ligt. Hij zet alles in het teken van de lange afstand en specifiek de Ironman van Hawaii. Twee jaar later zet hij opnieuw een topresultaat neer. Jean wordt in 1996 achtste en is vijf minuten sneller dan in 1994. Maar die prestatie staat helemaal in de schaduw van de winst van Luc Van Lierde. Het levert Jean de geuzennaam “de Tinman” op. In deze tijden zou hij de ideale Belgische topsporter geweest: Brusselaar, perfect tweetalig, de looks, het karakter en een flair zoals je dat bij Ronaldo en andere topvoetballers ziet, maar dan zonder de arrogante trekjes.

Of het een broodje aap verhaal is of een op de waarheid gestoeld gerucht zullen we nooit weten, maar Jean stond er in die jaren voor bekend om in Speedo en liever zonder dan met shirt te trainen en te racen. Zijn gebronzeerde six-pack mocht gezien worden, maar het gerucht wil dat Ironman destijds wegens Jean besloten zou hebben om atleten te verbieden om alleen in een Speedo wedstrijden te doen. Of het waar is of niet, maakt eigenlijk niet veel uit… het is gewoon een mooi verhaal en het past ook nog perfect bij Jean zelf 🙂