Subscribe Now
Trending News
By using our website, you agree to the use of our cookies.
“Triatlon Vlaanderen, wat nu?” – Open Brief van Pieter Timmermans
Nieuws

“Triatlon Vlaanderen, wat nu?” – Open Brief van Pieter Timmermans

Triatlon Vlaanderen wat nu

Op 7 oktober hadden we met 3athlon.be een interview met Johan Druwé over de nieuwe, frisse wind binnen wat een week later Triatlon Vlaanderen zou worden. Ondertussen rommelt het blijkbaar opnieuw binnen de federatie. Expert Michaël Schouwaerts liet via social media weten dat hij uit de RVB stapte, de nieuw aangenomen directeur liet de job uiteindelijk toch links liggen en dit weekend kregen een groot aantal clubs een allerminst tot de verbeelding sprekende open brief van Pieter Timmermans in de mailbox, gericht aan Triatlon Vlaanderen, met de vraag: “Wat nu?”… Ook wij kregen deze brief binnen en plaatsen deze hier integraal. We willen nog even verduidelijken dat het hier niet gaat om onze mening, wel die van Pieter, en dat we de komende dagen ook andere stakeholders, waaronder voorzitter Johan Druwé zelf, graag aan het woord laten…

“In de aanloop van de Hawaii Triathlon Night werd in Leuven onlangs het nieuwe Triatlon Vlaanderen voorgesteld. Althans het nieuwe logo dat moest symbool staan voor een vernieuwde aanpak,  een moderne, doeltreffende, krachtige maar vooral een aanpak die we met z’n allen samen zouden doen. De zogenaamde “triathlon way of life”. Helaas niemand was nog geinteresseerd, niet de media, niet de partners, maar nog erger… ook niemand van de leden.

Een federatie die kernwaarden hanteert zoals innovatie, klantgericht, gedreven, respectvol en transparant klinkt heel overtuigend en professioneel. Het staat mooi op papier of een website of in een of ander dossier. De contradictie met de realiteit en de praktijk kan echter niet groter zijn in deze dan dat het hier zwart op wit staat.

Een nieuw likje verf zal niet voldoende zijn

 

Triatlon groeit al jaren wereldwijd en ook in ons land zijn er steeds meer atleten die één keer of meermaals in competitie treden, jammer genoeg zien we dit niet in de cijfers van de federatie. Als je ondanks een hoogconjuctuur al gedurende 4 jaar niet kan groeien in je ledenaantal, een ledengroei die nochtans zo ontzettend nodig is om de steeds verminderende subsidiering op te vangen, je eigen competitie alsmaar aan kwaliteit moet inleveren, geen noemenswaardige financiele partners hebt en je geen draagkracht hebt bij je achterban dan moet je vooral jezelf durven in vraag stellen. Een nieuw likje verf door van naam te veranderen of  je look te gaan heruitvinden zal dan niet voldoende zijn.

Deze bestuursgroep blonk niet uit in haar “hands on“ policy door een gebrek aan middelen en/of mankracht. In welke mate dat ze dat ondertussen ook aan zichzelf te danken heeft is een andere discussie maar met de komst van Michael Schouwaerts leek het er opnieuw allemaal wel beloftevol uit te zien. Als één van de experten die de federatie zo graag aan zich linkt om het professioneel karakter te beklemtomen had hij mee voor de innovatie en ommekeer kunnen zorgen. Meer nog, de eerste activiteiten werden zelfs gepland en uitgevoerd. Maar er was ook hoop op zoveel meer, investeringen in de sport, opkuis van het beleid (adminstratief en financieel), een betere invulling van het personeel en last but not least de federatie teruggeven aan zijn belangrijkste stakeholders, de clubs, de atleten en organisatoren.

Het mocht echter allemaal niet baten want ondertussen hebben we moeten vaststellen dat ook hij het voor bekeken heeft gehouden binnen het kader van de federatie.

Er blijkt zelfs sprake te zijn van goede wil

Je kan niemand van deze bestuurders verdenken van gesjoemel of postjespakkerij, ze zijn ongetwijfeld competent op een of ander gebied en er blijkt zelfs sprake te zijn van goede wil, toch slaagt ze er als bestuur niet in een coherent beleid op korte en lange termijn te ontwikkelen waar iedereen zich kan achter scharen. Er is geen visie en er is geen handelen in functie van die visie.

We kunnen dus niet anders vaststellen dan dat Triatlon Vlaanderen momenteel een vastgeroest geheel van bestuurders en inzichten is dat ingebed zit in een web van reglementen, regeltjes en  koterij-structuren. Elke vraag om transparantie of innovatie sterft op deze manier een stille dood.

Het wordt dus tijd dat we de kernwaarden van de federatie gaan aftoetsen want op de dag van vandaag zijn er zoveel problemen en moeilijkheden die niet opgelost geraken en zijn er bovendien nog een pak meer die op ons afkomen.

  • Het ontslag van de huidige directeur en de aanstelling van een nieuwe. Noch het een noch het ander is geregeld, erger nog  de nieuwe kandidaat directeur heeft al verstek gegeven waardoor de procedure helemaal overnieuw moet.
  • Is deze federatie nog financieel gezond ? Er wordt gewag gemaakt van een structureel verlies en met een dalende subsidiering en een externe inbreng via sponsoring die zo goed is als nihil is zijn de perspectieven niet echt rooskleurig. Hoe gaan we dit opvangen ?
  • Op topsportvlak is er al jaren een non-beleid tov de niet-olympische disciplines en moeten topsportclubs met beperkte middelen voor nieuwe talenten en topsporters zorgen. Een onhoudbare situatie.
  • Op  bestuurlijk vlak doet de federatie pogingen om zich te omringen met zogenaamde experten wat uiteraard een uitstekende zaak is . Tegelijkertijd jaagt ze deze experten ook weer keer op keer weg door een ongekende rigiditeit. Het lijkt er wel op of niemand zich voor deze federatie nog wil inzetten.
  • Als onze middelen in de toekomst blijven krimpen wie gaat of kan er dan nog voor Triatlon Vlaanderen werken ? Nu al moeten we medewerkers laten gaan en kunnen we onvoldoende invulling geven aan de basisbehoeften van een federatie.
  • Hoe gaan we in de toekomst enige meerwaarde creeren als we onszelf in de voet blijven schieten op vlak van communicatie, profilering, geloofwaardigheid ?
  • Clubs en atleten worden stilaan apatisch voor de situatie. Enkelingen proberen nog weerstand te bieden aan de huidige gang van zaken, bij een ander deel groeit de wrevel onderhuids, maar het merendeel is gelaten en wil vooral gerustgelaten worden. Hiermee kom je tot een kernvraag, waarom hebben we nog een federatie en wie heeft deze nog nodig ? 

Drie opties voor de toekomst

Eén ding lijkt zeker, op deze manier kan het niet meer verder. Als atleten, clubs, organisatoren en alle andere goedmenende triatlon-en duatlonliefhebbers willen dat er iets verandert dan moeten ze nu opstaan en verantwoordelijkheid opnemen. 

Wat zijn de mogelijke opties voor de toekomst ?

  • Optie 1: Triatlon Vlaanderen neemt het voortouw en stelt zichzelf in vraag en legt zijn lot in de handen van haar stakeholders bij wijze van een Algemene Vergadering. Niet alleen het moment om haar ligitimiteit te testen maar vooral de mogelijkheid om de leden te informeren en haar project en visie voor te leggen. Het moment om volledige transparantie en openheid te beiden, om te luisteren naar het ongenoegen en de wensen van haar achterban.
  • Optie 2: Er wordt bij wijze van tussenoplossing een werkgroep opgericht met mensen die onafhankelijk van de huidige bestuursgroep voor een analyse zorgen en vandaaruit aanbevelingen geven aan de stakeholders en haar bestuur.
  • Optie 3: Er wordt gekozen voor een meer drastische optie mn. een “tabula rasa” en wordt er noodgedwongen begonnen met een nieuwe ploeg en met de middelen en mensen die ter beschikking zijn.

Aan elk van jullie dus de keuze,” aldus Pieter.

Zoals in de inleiding aangehaald is dit de integrale versie van de open brief van Pieter. Als 3athlon.be zijn wij er vooral ter promotie van de schitterende sport die triatlon is. Maar we willen tegelijkertijd ook wel het debat aangaan met jullie. Dus reageer gerust op social media of onder dit artikel of en in welke mate je het eens of oneens bent met Pieter. En kijk mee met ons uit naar verdere reacties uit het triatlonmidden de komende dagen…