“Woestijn, wildpark, F1 circuit… dat ervaar je niet elke dag”

Hannes Cool en Sanne Swolfs deden het uitstekend in de eerste Challenge van Bahrein. Het werd een meer dan aparte ervaring voor de twee Club Shifting Gears atleten, van de late shuttle-bussen tot en met vijftig dravende struisvogels. Voor 3athlon.be zorgden ze voor een uitgebreide reactie op hun woestijnrace.

Sanne Swolfs was met lage verwachtingen vertrokken naar Bahrein: “Ik had al enkele weken een slecht gevoel. Een bloedonderzoek wees uit dat er geen grote problemen waren, en Hannes wilde echt graag een begeleider mee naar Bahrein, dus last-minute besloot ik toch mee te gaan. De dag voor de wedstrijd voelde ik me plotseling veel beter. Die voorbereidende dag was er één om niet snel te vergeten: door de grote afstanden tussen inschrijving, T1 en T2 zaten we constant in een shuttlebusje (van de organisatie). We waren ook telkens maar net voor sluitingsuur ter plaatse. Stress!

Bij het zwemmen bengelde ik achteraan een vrij grote groep maar ik moest tot tweemaal toe een gaatje van een vijftal meter toezwemmen nadat mijn voorligger loste. Een derde keer probeerde ik het opnieuw maar het ging net niet. Tempo volgen kon ik, zelf op kop zwemmen aan dat tempo bleek niet te gaan. ‘Boosdoener’ bleek achteraf Sebastian Kienle te zijn. Hij kwam me na een kilometer fietsen voorbijgeraasd! Daarna was het lange tijd zeer eenzaam fietsen, niemand voor of achter me te bespeuren op de tientallen meters brede snelwegen.

Tijdens de tweede helft van het fietsen merkte ik dat ik nog kon versnellen, ondanks de aanhoudende sterke zij/tegenwind. Hier begon ik eindelijk enkele atleten in te halen. De ronde op het F1-circuit bij de aankomst was een geweldige ervaring. Bij het begin van het lopen voelde ik me verrassend fris. Ook hier zag ik lange tijd niemand, tot ik bij km 16 twee lopers voor me zag. Ze hadden ongeveer een minuut voorsprong maar ik besloot er nog naartoe proberen te lopen. Dit lukte en één kilometer voor de finish had ik de Duitser Bracht te pakken.

De locaties waren werkelijk buitengewoon, fietsen in de woestijn en op het circuit, lopen in een wildpark (ong. 50 struisvogels kwamen tegen gigantische vaart recht op mij afgelopen), en zwemmen tussen de wolkenkrabbers; je doet het niet elke dag.

Ik heb met den halven van Damme (2e in september), het EK ½ Challenge Paguera (17e in oktober) en nu de ½ Challenge Bahrein telkens een stap voorwaarts gezet qua niveau. Ik voel het vertrouwen van de ploeg (CSG) groeien. Het doet me dan ook plezier dat de progressie zo snel blijkt te komen. We kijken al uit naar 2015!” aldus Sanne.

Voor Hannes was Bahrein een belangrijk doel. “Ik miste de afgelopen maanden enkele wedstrijden door een vervelende blessure. Maar nu had ik me zeer goed voorbereid. Door de late afreis (pas donderdag-vrijdagnacht aangekomen) hadden we weinig tijd om ons vertrouwd te maken met de omgeving of om aan de warmere temperatuur te wennen.

Ik kon meteen goed meezwemmen en ook de eerste fietskilometers voelde ik veel kracht. Na een 40-tal km moest ik stilaan het spoor van James Cunnama lossen. Jammer want toen zat ik nog op schema voor mijn (zeer ambitieuze) doelstelling om top 10 te halen.

Het lopen ging vrij vlot, ook op training had ik een goed gevoel de voorbije weken. Toch had ik hier niet de superdag waarop ik rekende om te verrassen. Maar met een tijd onder de magische 4 uur moet je gewoon tevreden zijn. Dat ben ik dus ook! De 17e plaats in dit deelnemersveld doet me goed. Ik zou hier graag terugkomen, de organisatie was werkelijk top. Bovendien ligt het vlakke, rechte parcours me erg goed.

Volgend seizoen start ik al snel met de IM 70.3 South Africa, later op het seizoen staat ook de volledige IM South Africa op het programma.” besluit Hannes.