3quest: Kathleen Sterckx

Want wat is nu het belangrijkste: kunnen fietsen met je zoon of een Ironman doen?

1. Je hebt al een paar mooie resultaten neergezet. Hoe valt de comeback mee en waarom ben je precies opnieuw met triatlon herbegonnen?

[dropcap]I[/dropcap]k ben eerst begonnen met  wat te lopen en ben door de trails van Sportevents terug gemotiveerd geraakt . Reinout ging die trails lopen en ik wilde gewoon een dagje er tussenuit zijn, dus ging ik mee. Zo ben ik terug begonnen. Ik nam het op als een sportdag. Zo heb ik vorig jaar toch drie triatlonwedstrijden gedaan zonder voorbereiding. Geen stress, geen verwachtingen… gewoon om te sporten en om er tussenuit te zijn.

Waarom triatlon? Triatlon kan je eigenlijk op alle niveaus meedoen. Het is een sociaal gebeuren en daar was ik ook wel aan toe, want  als mama kom je niet veel buiten en heb je weinig of geen tijd voor jezelf. Door toch enkele doelstellingen voorop te stellen dit jaar en me in te schrijven voor Bilzen en Leuven wilde ik toch terug wat fietsen en zo heb ik er voor kunnen zorgen dat zondagvoormiddag mijn fietsdag werd. Hier wordt een mens gelukkig van. Als ik dus niet kan fietsen op zondag, dan kunnen ze die dag maar beter wegblijven.

Lopen is en blijft de gemakkelijkste sport om te organiseren, dus ik loop meer dan ooit te voren. Ik loop dus beter dan vroeger en met de conditie van het lopen kan ik nog fietsen ook. Nog een motivatie is dat ik nu voor podium kan gaan bij de veteranen. We blijven dus toch wel wat competitief. 

En dit jaar heb ik me terug aangesloten bij het Aarschots Triatlon Team en ik moet zeggen: ze motiveren me enorm. Die AATT’ers staan steeds voor elkaar klaar en supporteren zodat je steeds sneller gaat. Gemotiveerd genoeg dus. Ik ben ook meer en meer tevreden met mijn eigen prestaties. Je bent tenslotte met alles content als je mama bent. Zolang we maar fit en gezond zijn en ons amuseren op de fiets en in het lopen. Zwemmen daar spreek ik niet over, dat komt er gewoon bij. Ik train één keer in de week en voor de rest ga ik wel eens spelen in het zwembad met de kinderen.

2. Vind je dat er veel veranderd is in de sport tegenover vroeger en wat vind je het grootste verschil tegenwoordig?

[dropcap]J[/dropcap]a! Je merkt dat er veel meer vrouwen zijn en vooral jonge meisjes zoals ik in Izegem zag op de ploegentriatlon. Super is dat! Het niveau gaat dus alleen maar verbeteren. Ook die ploegenwedstrijden zijn zeer motiverend en brengen ook een groepsgebeuren of teamspirit met zich mee, geweldig toch?

Op de lange afstand vind ik het wel jammer dat het allemaal zo duur is geworden. Dat houdt me toch wel tegen om  een Ironman te doen, terwijl ik er soms toch aan denk om ooit deel te nemen. Je moet een tijdritfiets hebben, je betaalt een hoop inschrijvingsgeld en dan moet je nog eens je reis en je hotel er bij rekenen. Ik heb andere prioriteiten op dit moment.

Aangezien mijn zoon Jef licht mentaal gehandicapt is en autisme heeft, gaat hij wellicht moeilijk zelfstandig kunnen fietsen, vandaar dat ik spaar voor een Hase Pino fiets. Want wat is nu het belangrijkste: kunnen fietsen met je zoon of een Ironman doen? Ik wil net zoals elke mama met mijn kind gaan fietsen van Aarschot naar Averbode (8km), een ijsje eten, en terug…

Maar beide combineren kan ook kijk maar eens naar dit filmpje van Nicholas Garwood, de 15-jarige die samen met zijn papa de Ironman Zuid-Afrika deed in 2014:

Uitdagingen zijn er genoeg dus!

3. Hoe is het om naast je de Directeur Topsport van de VTDL (Reinout Vanschuylenbergh, haar partner – red) te hebben staan? Word je nooit lastig gevallen met verhalen over “den bond” of klachten over selecties enzo?

[dropcap]O[/dropcap]f Reinout nu op de VTDL werkt of een ander bedrijf, ik denk niet dat dat een verschil maakt. Hij doet zijn werk en houdt dit erg gescheiden van zijn privé. Ik weet weinig of niets over zijn werk. Hij wil dat zo en dat is misschien ook maar beter. Soms vind ik het wel vervelend als andere mensen meer en beter weten naar waar hij is bijvoorbeeld of mij iets vertellen en ik weet dan niet waar het over gaat.

Sommigen schrikken misschien ook wel dat ik zo weinig weet over zijn werk, maar ik heb het zelf al druk genoeg met de kinderen en mijn werk, dus de zorgen van zijn werk heb ik er liever niet bij. Ik vind het vervelend als hij veel weg is en naar het buitenland moet, want dan kan ik helemaal niet sporten. Dus hopelijk moet hij niet te veel weg en anders zal ik er toch over moeten denken om minder te werken.

Maar ik ben zo een koppige vrouw die alles wil. Werken, kunnen sporten en voor mijn kinderen zorgen. We zullen wel zien. Misschien moet ik ook terug meer in de sport gaan werken.

Wie wordt het volgende slachtoffer voor de 3quest?

Ik vertelde al dat ik het fijn vind dat er zoveel vrouwen aan triatlon doen, dus geef ik het stokje natuurlijk door aan een vrouw. Ideaal om mijn sympathieke ploeggenote Jessy Beynaerts eens in de kijker te zetten:

1. Houd je echt het meest van Ironman en andere lange afstand wedstrijden? Want je bent nog zo jong en en je behaalt ook goede resultaten op de korte afstand.

2. Je bent begonnen aan een cursus triatloncoach. Wat wil je daarmee precies gaan doen?

3. Op wedstrijden vallen jullie goed op met een gezellige, vrolijke bende dames. Vanwaar die gezamenlijke passie voor triatlon?

Foto's: Kathleen Sterckx, Elodie Desmet en Jef Cleemput