Boardman Bientje en het ererondje naar het podium

Hij wist zelf niet wat hem overkwam zondag tijdens het BK halve triatlon in Deinze. In zijn vuurproef op de lange afstand werd Robin Schuermans massaal als ‘Boardman Bientje’ aangemoedigd, voor, tijdens en na de wedstrijd. Dat heeft hij deels aan de speaker te danken, maar vooral aan zijn geweldige schrijfsels van de afgelopen week. En dus kon een verslag van zijn heldentocht naar het (morele) podium niet ontbreken. Enjoy!

“6u45: ik sta op, trek mijn compressiekousjes aan en eet mijn kommetjes honeypops en cornflakes met glazuur en banaanz.

7u10: Carfl is op tijd, ik wederom niet. Maar daar moet hij maar rekening mee houden in het vervolg.

…

14u18: ik finish.

-The End-

Lolz

Nu vul ik de ‘…’ in:

Een uurtje voor de wedstrijd bezoek ik nog eens het toilet. Bij het naar buiten treden hiervan hoor ik voor de eerste keer: ‘komaan eh Boardman Bientje!’. Ik voelde me wat onwennig, maar ik was daar ondertussen al langer dan een kwartier en dit was nog maar de eerste aanmoediging. De fans moeten dringend wat meer hun best doen me dunkt! (lolz: bedankt aan de man, die mij uiteindelijk ook klopte, om mij aan te moedigen 🙂 )

De wedstrijd spannend houden voor iedereen
Daar stonden we dan, klaar om het water in te duiken. Ik voelde me eindelijk nog eens volledig stressloos. Het enige wat ik nu 2km lang moest doen was crawl zwemmen. Net zoals alle andere atleetjes. Mijn vraag is nu hoe het komt dat ik als enige geen zwemvliezen aan had? Want ik heb geen flauw idee hoe het komt dat ik zwem alsof ik alle boeien moet meesleuren. Mijn wonderbaarlijke techniek resulteerde in een nog wonderbaarlijkere tijd van 39’42”. Voor de mensen die niet veel van zwemmen kennen: dit zou een wereldrecord zijn op de 10km. En ik lieg niet eens lolz.

90km inhaalrace
Ik verlangde ondertussen al 41′ om Hans fietsje te bestijgen. Ik had me voorgenomen om niet als een gek te fietsen om de befaamde klop van de hamer in het looponderdeel te kunnen ontwijken. Maar Boardman schoot bijna vanonder mij weg en ik moest mee. Donavan ‘eindelijk podium gisteren’ Leyn’s woorden: “gi goa zeker 40 moyenne alen”, zweefden door mijn hoofd. Ook de onverwachte, aanmoedigende affiches van Potvis Valentin deden mij deugd. Met de continue zijwind was 40 per uur enkel weggelegd voor opscheppers als Pieter Heemeryck en van die mannetjes. Ik haalde 38.51km/u en maakte hiermee heel wat plaatsjes goed.

Over het fietsen wil ik toch nog iets kwijt, ik kan in alle eerlijkheid zeggen dat ik niet geprofiteerd heb van anderen. Iets wat niet iedereen kan zeggen:

#velenwetenniethoelang10meteris

#velenwetenwelwateenverschil5meterafstandtenopzichtevan10meterafstandmaakt

21km lopen + extra lusje
Tot gisteren is mijn langste duurloop aan 1 stuk 17km (waar ik voor het eerst Potvis Valentin ontmoette). Door blessurel(r)eed(t) kon ik ook deze keer maar opbouwen tot 1u15′ duurloop. Lolz, de meeste duursporters zouden beschaamd zijn om dit ‘duur’loop te noemen. Wel Bientje doesn’t give a shizzle.

Ik begon niet te voortvarend want dit evenement was nog verre van gedaan. Ik zag al enkelen stretchen langs de kant om die lollende krampjes weg te krijgen en al een enkeling had ook al zin om haar maaginhoud ten toon te stellen aan het publiek. Ook Frederik Van Lierde wist dak ik op komst was. Hij gaf er dus ook maar de brui aan. Nu nog die 2 broertjes Claeys te grazen nemen. ‘Te grazen nemen’, wat voor gezegde is dat eigenlijk. Dat zou je eigenlijk alleen mogen gebruiken in de situatie waarbij je een koe die staat te grazen plots langs achteren “verrast”.

Over koeien gesproken, terug naar die 2 broertjes lolz. Mijn tactiek bleek te werken. Ik had nog een goeie halve marathon in de bientjes. Ik haalde dan ook familie Claeys in en kon ook nog eens Carfl ‘ik moet nog een ronde’ Salomez aanmoedigen. Nu spoelen we verder naar het einde. Ik liep in mijn gedachten in 3e stelling bij de beloften en was dus al aan het denken aan de manier waarop ik de finish zou overschrijven. Een molentje? Flikflak? Koprol? Naakt?

Maar blijkbaar haalde ik maar op 300 meter van het einde de 3e belofte in waardoor ik toen nog maar in 3e positie lag. En dan… het einde in mineur. Ik loop verkeerd. Ik zie de pijl richting finish niet staan, hiervoor heb ik ook bewijsmateriaal! En zo loop ik nog een extra lusje waardoor ik een plaats verlies. Die atleet bleek ook nog eens u23 te zijn waardoor ik naast het podium tuimel. En zo overschrijd ik de finish zonder veel boe of ba en met redelijk wat sombere gedachten in mijn holle kop.

Ik laat mij wat later masseren terwijl ik wacht op Carfl. Die wel heel erg genoot van zijn afsluitende loopproef. Hij kuierde 2 uurtjes langs de Leie lolz. Niets dan respect voor die man. Net zoals voor alle atleetjes die hier finishten!

Na de wedstrijd moest ik nog afscheid nemen van Boardman. Op dat moment was toevallig ook de podiumceremonie bezig. De ietwat onrechtmatige 3e belofte (ook uiteraard respect voor die man en respect voor mijn domme fout) was niet aanwezig waardoor ze de morele 3e belofte en eigenlijk ook morele Belgisch kampioen op het podium lieten. Want zonder die zwemproef en zonder alle atleten die voor mij waren was ik zeker eerste. Ook nu lieg ik wederom niet lolz.

De cijfers:
Nobody gives a fuuuudibudibu
4u33 totaal
39′ en een klets gezwommen
2u20 gefietst
1u30 gelopen
+ nog wat gesukkeld in de wisselzones

Nogmaals bedankt aan Hans Cleemput die eigenlijk mijn eerste persoonlijke sponsor speelde door zijn Boardman fietsje aan mij uit te lenen! En ook bedankt aan de verrassend vele supporters die de legendarische woorden ‘Boardman Bientje’ schreeuwden!

Over die sponsors gesproken: iedereen mag volledig kosteloos dingen beginnen geven hoor. Is helemaal geen probleem voor mij.

En tot slot: de bovenste foto is gericht aan Wim De Doncker met het bewijs dat de finish niet goed uitgepijld was 😉

Lolz, nu tijd voor herfstslaap en dan alle winterduatlons domineren. Appels en peren. papagaaieveren, bleinen is West-Vlaams voor zweren. En blijf Bientje eren!”