Belgische militaire ploeg stoot op topveld, Masters pakken brons

In Warendorf kreeg het World Military Triathlon Championship een deelnemersveld voorgeschoteld om duimen en vingers van af te likken. Heel wat mannen en vrouwen met een olympische achtergrond en als je enkel maar de top 10 bekijkt kan je deze gerust verwarren met een WTS of ITU/ETU uitslag. Een zware klus voor het Belgische team die het opnam tegen 20 andere landen uit verschillende continenten. Bij dit WK speelt naast de individuele uitslag ook het landenklassement mee voor de medailles, en daarin was het voor België prijs bij de masters…

Bij de categorie senioren startte het Belgische zestal tussen een absoluut topveld. Namen als Raphael, Bryukhankov, Tamas, Nieschlag, Colucci, Haller… stonden aan de start, de wereldtop was aanwezig. Bij België hadden we met Simon De Cuyper ook een olympiër aan de start die samen met Dewitte, Moonen, Loose, Clijsters en Nobels het beste van zichzelf zou moeten geven om als land hoog te scoren. Na het zwemmen kregen we de verwachtte namen als eerste uit het water: Raphael, Nieschlag en de Chinees Xu Zheng kwamen als leiders de wissel binnen. De Belgen deden het ook niet onaardig. De Cuyper kwam als 19de uit het water op een kleine minuut na de kopgroep, Lowie Dewitte volgde even verder als 29ste met een achterstand van 1’30” op het leiderstrio. De andere Belgen volgden wat verderop en kregen meteen een 3’ achterstand gepresenteerd.

Het fietsen was geen gebruikelijke stayerwedstrijd: doordat het parcours niet volledig verkeersvrij was, werden de tijdritbolides boven gehaald voor een non-drafting fietsproef, een beslissing van de organisatie maar deze info had duidelijk niet alle landen bereikt. Gelukkig hadden de Belgen de week voor vertrek dit wel opgevangen dus kon ons zestal met de juiste fietsen de 40 km over natte wegen aanvatten. Non-drafting, duidelijk spek naar de bek van de Duitser Nieschlag die er meteen verschroeiend vandoor ging. Ronde per ronde breidde hij zijn voorsprong verder uit en solo kwam hij de wissel binnen met een bonus van een kleine 3’ op een omvangrijke groep van een 15-tal atleten. Helaas had Simon Decuyper de sprong naar voor niet kunnen maken. De Leuvenaar betwiste op dit WK voor het eerst een wedstrijd op een tijdritfiets wat zeker niet in zijn voordeel speelde. Met een achterstand van 5’ kwam hij de wissel binnen in een klein groepje waar ook Lowie Dewitte deel van uitmaakte.

Dewitte kende wel een goed fietsnummer en baande zich solo een weg naar voor. Ook Hans Moonen tekende voor een sterk fietsnummer, met een 18de tijd schoof ook hij enkel posities op. Hans kwam de wissel binnen 6’ na de leiders samen met die andere Belg Jelle Clijsters in zijn gezelschap. Clijsters kende voor zijn doen een slecht zwemnummer maar herpakte zich in het lopen. Ondertussen was de Duitser Nieschlag niet te stoppen. De Fransman Raphael zette nog een verschroeiend loopnummer neer maar kwam toch 2’ tekort om de Duitser bij de te benen. De wereldtitel was dus voor het thuisland met Justus Nieschlag als de nieuwe wereldkampioen bij de militairen. Ook het brons was voor Duitsland met Jonathan Zipf. Duitsland boven en dat werd met een 8ste plaats van Steffen Justus dan ook helemaal bevestigd.

En de Belgen? Simon Decuyper begon als 19de aan het loopnummer en zette meteen zijn jacht in om meer plaatsen goed te maken. Helaas kreeg de Leuvenaar met een achillespeesblessure te kampen en moest hij het tempo drastisch minderen. Met het landenklassement in het achterhoofd bleef hij toch doorzetten om de finish te halen en werd uiteindelijk 45ste, een resultaat waar hij natuurlijk meer van had verwacht. Beste Belg werd ietwat verrassend Jelle Clijsters. Een sterk loopnummer werd bekroond met een knappe 22ste plaats. Meteen erna volgde Hans Moonen op een 23ste plaats die na het zwemmen een heuse inhaalrace van dit WK gemaakt heeft. Ook Lowie Dewitte gooide hoge ogen door als 3de Belg de top 30 binnen te duiken. Voor het drietal toch wel een straffe prestatie binnen dit internationaal deelnemersveld. Ook Nobels en Loose maakten er na het zwemmen een inhaalrace van. Nog geen 2 weken na de Ironman van Nice bereikten beide de finish op respectievelijk een 49ste en 51ste plaats.

Binnen het landenklassement mag het geen verrassing heten dat Duitsland als sterkste land uit deze wedstrijd komt. Rusland (2^de) en China (3^de) flankeerden het gastland op het podium. België werd uiteindelijk 6^de land. Geen individuele medaille maar als blok een straffe prestatie van onze militairen. Bij de dames ging de titel naar de Franse Emmie Charayon.  Met de Poolse Jerzyk op 2 en de Braziliaanse Oliveira op 3 kregen we ook hier internationale top op het podium. Brazilië was het sterkste vrouwelijke blok.

Masters met regerend wereldkampioen

Bij de Masters gingen de Belgen met de titelverdediger van start. In 2012 kaapten ze met Jan Decock de wereldtitel weg in het Zwitserse Lausanne. Dit jaar zou dit niet zo evident zijn want Jan Decock keerde na enkele jaren afwezigheid terug in de militaire selectie. Andere Belgische atleten die meestreden waren William Didier (2de in Lausanne) en Kurt Preem. Ook kregen we bij de masters een dame aan de start met Lore De Reu . Hierbij deed België mee voor het landenklassement want dit is een verplichting binnen de masterscategorie. William Didier kwam als tweede uit het water vlak na de Duitser Beinke. Het pak zat echter dicht opeen want ook Jan Decock en Kurt Preem kwamen binnen de top 10 uit het water op een handvol seconden van de top 5.

Op de fiets kwam alles snel samen en alle Belgen raakten samen verzeild in de tweede groep. Zo kwamen ze ook de wissel binnen:  3 landgenoten in de top 10 op een minuut van de leiders. De afsluitende 10 km was het laatste euvel dat het drietal moest overwinnen. Dat een individueel podium lastig zou worden, werd al snel duidelijk maar er was natuurlijk nog altijd het landenklassement. Kurt Preem behield zijn knappe top 10 plaats en werd finaal 9de bij de masters op een kleine zes minuten van de Canadese winnaar Alex Boule. Niet veel later kaapte William Didier de 11de plaats weg en uittredend kampioen Jan Decock moest zich tevreden stellen met een 13de stek. Lore De Reu werd op haar beurt 5de master bij de dames. Door deze prestaties mocht België zich opmaken om ook het podium te betreden want in het landenklassement legden ze beslag op de derde plaats.

De Belgische delegatie keert zo terug met een bronzen medaille.  5 jaar hoeven we niet meer te wachten op een volgend WK want met Zweden krijgen de World Military Triathlon Games meteen een nieuw gastland voor 2018. In Lidkoping zal in het weekend van 16-17 juni gestreden worden voor de wereldtitels. België zal alvast terug aanwezig zijn en zou dan wel eens met een absoluut topteam aan de start kunnen komen. Marten van Riel moest dit jaar zijn seizoen aanpassen na een langdurige blessure waardoor dit WK plaats moest maken voor Malmö om punten te kunnen sprokkelen. Hopelijk is onze 6de plaats van Rio er in Zweden wel bij. Ook Kjel de Hertog kwam onlangs de militaire gelederen vervoegen en zal vanaf 2018 volop inzetbaar zijn voor het Belgian Military Triathlon Team. Met een mogelijk trio De Cuyper – Van Riel – De Hertog mogen we misschien wel dromen van meer volgend jaar in Zweden.