Iets meer dan een maand geleden kwam Olivier Cornelis na 9u56’29 over de finish van het WK Ironman in Hawaii. De missie was om dit jaar meer te genieten in Kona dan bij zijn vorige passage op Big Island. Of dat gelukt is, kom je te weten in de slotaflevering van “Genieten in Kona”, de blog die Olivier voor ons bijhield rond zijn avontuur in Hawaii. “Genoeg genoten om even niet meer terug te komen, al had ik je verteld dat je die vraag nu niet mocht stellen…”
“Om 3u40 ging de wekker om lekkere pancakes te eten 
😉 Didier, Pieterjan en Sofie gingen mee naar de start. Eerst body marking en dan drank op de fiets zetten en eten,bandjes oppompen en wachten op de start. Na de pro vrouwen konden we in het water maar daar wil je ook niet te vroeg in want dan kan je 20 minuten liggen watertrappelen. De massastart was de max! De kick en sfeer is toch speciaal om daar klaar te liggen aan de pier en te wachten tot het kanonschot.
BAM … horloge indrukken en weg. Wasmachine gevoel en de eerste 200 m toch proberen tempo te zwemmen om dan proberen voeten te zoeken. Ik dreef steeds af naar rechts (had ik ook al gemerkt eerder deze week) dus die voeten waren wel belangrijk om ook recht te zwemmen. Na 30 minuten was ik aan de boot en daar was het een waterpolo gevecht. Daar voorbij heb ik heel rustig in de voeten gelegen en voelde het aan als loszwemmen maar pushen heeft geen enkel nut want het is nog een heel lange dag. Na 1:04 kom ik uit het water wat voor mij goed is zonder wetsuit.
Laatste 30 km even inhouden
In t1 neem ik mijn tijd om mij goed in te smeren en te eten en pas na 5 minuten kan ik starten op de fiets. De sfeer in kona is geschift. Op Kuakini highway en Palani road heb je een tour de France gevoel en waan je u op Alpe d’Huez. Uitkijken naar de supporters en dan de Queen K highway op voor een lange tocht. Het gestayer viel mee en ik kon heel mooi mijn wattages houden. Eten en drinken en vooral eigen tempo. In het begin meewind en voor we het wisten waren we al in Waikoloa op km 50 maar dan draaide de wind en kwam ik amper vooruit maar wattage meter helpt hier fantastisch.
Na Kawaihae gaat het richting Hawi met de gekende zijwind en dan plots op 2 km voor de top komt er een heel peloton over mij. Volgen in de afdaling doe ik niet want met die zijwind ben ik niet op mijn gemak maar na de afdaling kan ik er terug voorbij rijden. Eens terug op de Queen K zit de wind schuin en daardoor valt het nog wel mee. De laatste 30 km hou ik mij wel in om de hartslag te laten zakken en na 5:08 zit de 180 km (192 watt gem en 202 watt np) erop. Ik kom dan ook heel fris van de fiets maar besef maar al te goed dat dit nodig is.
T 2: als ik van de fiets stap gaat het heel moeizaam. Rustig de dissel in even naar wc en heeel toen insmeren. Na6 minuten kunnen we starten aan de marathon .
De eerste 16 k zijn langs alii drive. Top qua sfeer maar dat hielp toch niet echt. Ik had van in het begin een slecht gevoel en wist dan al dat het overleven ging worden . Elke bevoorrading water , sponzen en ijs in mijn petje. Afkoelen is de boodschap. 1 km waten er wolken en die kilometer ging ook plots 20 seconden sneller maar daar bleef het bij. Palani road was super met de supporters. Tot dan had ik alles kunnen lopen en kwam ik door op 16 km in 1:17 maar vanaf dan heb ik alle bevoorrading gestapt en alles proberen vast te grabbelen wat mij maar kon afkoelen.
Gelletjes van 35 graden warm
Eigenlijk ben je de hele tijd een verzopen waterkieken 
😂 lopen op de Queen K is wel verschrikkelijk saai en veel meer hoogtemeters dan Alii drive. Nog 9 km tot Energy lab en dan Energy lab in naar beneden en dat ging ineens vlotter. Naar boven was wel iets anders 
😱 Mijn special needs bag lag daar al de hele dag in de volle zon, dus een gel binnen krijgen van 35 graden u’s niet echt aangenaam meer maar wel heel belangrijk om de finish te halen.
😂 lopen op de Queen K is wel verschrikkelijk saai en veel meer hoogtemeters dan Alii drive. Nog 9 km tot Energy lab en dan Energy lab in naar beneden en dat ging ineens vlotter. Naar boven was wel iets anders 😱 Mijn special needs bag lag daar al de hele dag in de volle zon, dus een gel binnen krijgen van 35 graden u’s niet echt aangenaam meer maar wel heel belangrijk om de finish te halen.
De terug weg leek eindeloos en samen met een Duitser beginnen praten want we wilden toch graag onder die 10 u en stelden daar ons tempo op af. Km’s van 5 min dienden we te blijven lopen , een tempo dat ik nooit loop maar wat nu aanvoelde als pushen. Palani road naar beneden is eigenlijk een heel pijnlijke zaak voor uw benen maar zorgt voor extra tijdswinst op ons schema 😂
😂
Ik laat hem voorgaan want ik wou echt genieten van mijn finish al leek Ali drive wel nog eindeloos . De finish was fantastisch en niet te vergelijken met andere Ironmans. De marathon was een stuk trager dan gehoopt maar meer dan 3:31 zat er echt niet in voor mij want ik was compleet leeg na 9u56.
Onderweg was het super leuk om te supporteren voor de andere Belgen als ik ze herkende natuurlijk 😉 We hebben hier toch echt wel heel sterke Belgische age groupers! Dikke Merci aan Sofie Hermans , de kindjes,de papa en Didier Willemssens… beste supporters ooit!! Ook dank aan de coach Freddy Cappaert voor de super begeleiding en iedereen bedankt voor de leuke berichtjes!!”
😉 We hebben hier toch echt wel heel sterke Belgische age groupers! Dikke Merci aan Sofie Hermans , de kindjes,de papa en Didier Willemssens… beste supporters ooit!! Ook dank aan de coach Freddy Cappaert voor de super begeleiding en iedereen bedankt voor de leuke berichtjes!!”
Jelle Geens en Marten Van Riel meteen samen op het podium in de T100
Ze waren jarenlang de boegbeelden van het Belgische triatlon op de olympische afstand en ze hebben jarenlang samen gestreden, als...
