Girl Power: Nathalie Moerman “Triatlon is meer dan sporten, het is een soort therapie…”

“Ik had me voorgenomen als ik het aan de finish van mijn eerste triatlon nog steeds leuk zou vinden dat ik me zou aansluiten bij 3MD…” In de derde aflevering van Girl Power trekken we met 3athlon.be naar Waasmunster voor een leuk gesprek met triatlete sinds anderhalf jaar: Nathalie Moerman. Het hoeft niet altijd Ironman in veelvoud te zijn. Nathalie Moerman is een sympathieke, 26 jarige triatleet met pit en enorm veel wilskracht. Ze komt uit Roeselare en woont in Waasmunster. Haar eerste stappen in triatlon zijn reeds gezet. Ik leerde haar verleden jaar kennen op de koers want haar wederhelft, Stef De Bock, zit ook niet bepaald stil. Hij rijdt voor het stijlvolle Team Shifting Gears.

Nathalie had zich net aangesloten bij 3MD, een familieclub uit Dendermonde waar zowel de startende als ervaren triatleten welkom zijn maar waar ook Bart Aernouts deel van uitmaakt. Lees even mee en voel nog maar eens het gelukzalig gevoel dat triatlon met zich meebrengt.

3athlon.be: Nathalie, een jaar en half geleden heb je je lid gemaakt bij 3MD. Was dat een impulsieve beslissing? Wat heeft jou zo ver gekregen om deze sport te kiezen?

Nathalie: “Het was niet echt impulsief. Als tienjarige zwom ik veel en competitief. Mijn vader is ook zeer sportief en begon met triatlon toen ik vijftien was. Meegaan en supporteren voor hem was altijd een feest. Zo een leuke sfeer dat daar hangt. Vervelen doet zo’n wedstrijd nooit. Ik dacht toen al wel “Later als ik groot ben…”

Sporten voordat de weekdag begint, is geweldig. Het geeft een boost aan je systeem en de dag is gewoon makkelijker met wat actieve ochtenduren…

“Tijdens mijn studie geografie in Gent, 8 jaar geleden, gaf ik “start to crawl” zwemtraining in Roeselare. Lopen deed ik ook al, maar sporadisch. Anderhalf jaar geleden leerde ik mijn vriend kennen. De liefde voor de fiets kwam door de liefde voor de wielrenner. Ik kocht Stef zijn fiets en 3 maanden later besloot ik om van de kwarttriatlon van Berlare mijn doel te maken. Op eigen initiatief, zonder trainer, ben ik eraan begonnen. Ik had me voorgenomen als ik het aan de finish nog steeds leuk zou vinden dat ik me zou aansluiten bij 3MD. Die keuze was zeer snel gemaakt. Ik wil hier zoveel meer mee doen. Triatlon is meer dan sporten voor mij. Het werkt als een soort therapie. Heerlijk!”

Een triatlonclub is meestal trainen op vaste uren. Is het niet moeilijk om je vaste job daarmee te combineren? Hoe doe je dat?

“Ik probeer zes op zeven dagen toch iets te doen. Trainen doe ik ongeveer acht à tien uur per week, bij goed weer is dat meer. Ik werk bij Orbit GT in Lokeren en om 8 uur begint onze werkdag. Wat fantastisch is, is dat we de mogelijkheid krijgen om te douchen op het werk. Sporten voordat de weekdag begint, is geweldig. Het geeft een boost aan je systeem en de dag is gewoon makkelijker met wat actieve ochtenduren. Ik neem dus de fiets of mijn loopschoenen om op kantoor te geraken.”

“Vrijdag stoppen we om 15 u. en dan gebruik ik ook die tijd om te trainen. Via 3MD krijgen we elke dag de kans om te zwemmen van 7u15 tot 8u30, ook in het weekend, en dat is echt een luxe. In Gent was zo vroeg zwemmen niet mogelijk en de momenten dat ik dan kon, was er zoveel volk in de baan dat het niet leuk meer was.”

“Joris Buyl geeft me zwemles en looptraining. Ik merk dat ik wel al beter ben geworden door gestructureerder te gaan trainen. Nu ik met een schema werk, raad ik dit wel iedereen aan die eraan denkt om met triatlon te beginnen. Ik probeer twee keer met de club mee te trainen maar grotendeels ben ik wel alleen aan het zwoegen.”

Wat zijn je doelen dit seizoen?

“Ik zou graag beter worden in de kwart. Podium zou mooi zijn. Voorlopig staat het BK ploegentriatlon in Doornik op mijn programma. Roeselare ook graag, dat is een knipoog naar de stad waar ik altijd gewoond heb. Berlare mag ook niet ontbreken, dat is in onze “tuin”. Ros Beiaardtriatlon en de 1/4 van Hamme moet ik nog bekijken want alles valt zeer dicht op elkaar. Als ik me goed voel, graag alles natuurlijk. Ik ben wel van plan om elke discipline apart ook te gaan verbeteren. Ik heb me ingeschreven voor de Schleck Gran Fondo in mei. Dit wordt een familiegebeuren. Mijn vriend rijdt deze maar ook mijn zussen, schoonbroers en papa zullen starten.”

De eerste persoon die je wil zien als je over de finish komt, is toch meestal je partner of kinderen of een vriend of vriendin. Iemand waar je dat moment mee wil delen…

Je vriend is een wielrenner. Ook een sport die enorm tijdsrovend is. Hoe kunnen jullie de balans vinden? Vinden jullie voldoende steun bij elkaar?

“Stef heeft heel veel wedstrijden en ik probeer zoveel mogelijk mee te gaan. Andersom is dat niet anders. Ik heb niet zoveel wedstrijdjes maar Stef is er wel meestal bij en dan is hij mijn verzorger 🙂 Als je dat niet kan opbrengen voor elkaar, dan scheelt er iets. De eerste persoon die je wil zien als je over de finish komt, is toch meestal je partner of kinderen of een vriend of vriendin. Iemand waar je dat moment mee wil delen. Iemand die je begrijpt en steunt.”

“We komen beide uit een sportief gezin en willen dat liefst zo houden en verderzetten. Als hij moet losrijden, dan vraagt hij mij vaak mee en samen fietsen is toch nog altijd leuker dan alleen. Soms plannen we een fietsvakantie. Eigen tempo op de klimmetjes, gezellig lunchen, koffietjes drinken. Heerlijk. Het is niet omdat Stef veel beter fietst dat we dit niet kunnen combineren. Overschakelen naar de halve of volledige afstand is nog een twijfel. Stef zegt wel eens “je kan meer dan je denkt” en dat is een boost voor mijn zelfvertrouwen. Weten dat er iemand achter je staat en er is om op terug te vallen is goud waard.”

“Ik besef dat ik iemand zeer kostbaar heb gevonden en dat doet deugd. Sporten is één ding maar iemand aan je zij hebben waar je dit mee kan delen en ook kan op terugvallen als het even wat minder gaat is toch niet onbelangrijk. Stef kende een paar jaar geleden een enorme tegenslag. Hij heeft heel lang moeten revalideren en dan besef je wel dat het ook plots gedaan kan zijn. De balans is bij ons dus zeker in evenwicht.”

Zolang ik een goed gevoel blijf hebben rond heel het triatlongebeuren doen we verder. En ik raad iedereen aan om gewoon te doen wat je denkt niet te kunnen. Het is zeker het proberen waard…

Wat doet triatlon met jou en als je mag dromen waar wil je dan ooit starten?

“Triatlon is helemaal niet zo onbereikbaar. Als je echt wil, kan je dat zeker. Je moet gewoon een knop omdraaien en het proberen. Wat minder TV kijken of gamen 🙂 en die uren vervangen door sporten. Het goed gevoel dat je krijgt van sporten is onbetaalbaar. Het gezegde “een gezonde geest in een gezond lichaam” klopt helemaal. De adrenaline tijdens zo een wedstrijd is ook fenomenaal.”

“Ik reis al 20 jaar met mijn ouders in augustus naar Embrun. Als ik mag dromen zou ik daar ooit eens aan de start willen staan. De Embrunman heb ik al vaak vanaf de zijlijn gezien maar zelf deelnemen is misschien wel stiekem een droom. We zien wel, maar zolang ik een goed gevoel blijf hebben rond heel het triatlongebeuren doen we verder. En ik raad iedereen aan om gewoon te doen wat je denkt niet te kunnen. Het is zeker het proberen waard.”