Van alle markten thuis – Vlaanderen Triatlonland

Trainen in Vlaanderen. Het vergt soms de nodige creativiteit. Atleten uit landelijke gebieden hebben vrijheid en weidsheid voor fiets- en looptrainingen. Het vinden van zwemwater vereist dikwijls wel een lange verplaatsing. Ook het vinden van geschikte (en toegelaten) locaties om openwater zwemsessies te voltrekken lijkt een groeiend probleem te worden. Desondanks heeft onze regio parels van locaties, al dan niet geschikt voor te trainen, maar meer dan geschikt om te bezoeken in trio met onze huisfotograaf en een atleet.

Hoe vind je je weg in de wijde wereld wanneer je nieuw bent in de sport? Voorkennis uit andere – losse – disciplines kan helpen, maar doorzettingsvermogen is de sleutel tot alles. Voor deze laatste aflevering van Vlaanderen Triatlonland trokken we naar de hoofdstad van Oost-Vlaanderen, de Fiere Stede, de Arteveldestad, Gent. Daar spraken we af met Liesbeth Verbiest, nieuw binnen triatlon, maar routinier binnen sport.

Loopblessures hebben ervoor gezorgd dat ik andere sporten ben gaan verkennen. Volledig op de achtergrond is het echter nooit geraakt.

Liesbeth heeft zonet haar tweede seizoen binnen triatlon afgewerkt, maar is op deze kort tijdspanne toch al een speler geworden waarmee, naar onze bescheiden mening, rekening gehouden dient te worden. Vooral op het langere en individuele werk. Op de Challenge Geraardsbergen wist ze de hoogste stek te veroveren binnen haar Age Group (12e overall), en het tweede trapje was voor haar tijdens de Cave Man, twee wedstrijden met traditioneel toch een sterke bezetting. Is dit dan het typevoorbeeld van een Dark Horse, of was het een kroniek van een aangekondigd succes? Met een QOM lijst van maar liefst 9 (!) pagina’s op Strava maak je maar beter je borst al nat.

Van de Piste naar natuurgebieden

Een voorgeschiedenis binnen atletiek, hier zou al een belletje moeten gaan rinkelen. Het is een gelijkaardig verhaal zoals we tegengekomen zijn bij onze Belgisch Kampioen duatlon Angelo Vandecasteele. Actief in de moeder der sporten, maar door aanslepend blessureleed de focus moeten verleggen op het fietsen. “Lopen doe ik al van na mijn studententijd, maar blessures hebben ervoor gezorgd dat ik andere sporten ben gaan verkennen. Volledig op de achtergrond is het echter nooit geraakt.”

“Lopen doe ik het liefste in een natuurlijke omgeving, dicht bij huis brengt me dat snel bij de Gentbrugse Meersen, een natuurgebied tussen Gentbrugge en de Scheldeoever. Het mooie aan dit natuurgebied is dat naast beton- en wandelpaden je als bezoeker ook officieel carte blanche krijgt om van de paden af te wijken. Een andere groene zone die ik regelmatig aandoe is het domein van Bourgoyen-Ossemeersen. In tegenstelling tot de Gentbrugse Meersen wordt je hier wel geconfronteerd met openingsuren en een beperking tot de wandelroutes.

Als elite zonder contract mocht ik de UCI Lotto Belgium Tour meerijden, het volgende seizoen sloot ik me aan bij het Napoleon Games team.

Tijdens de donkere maanden waag ik me minder in de parken en beperk ik me, zoals de meeste Gentenaars en studenten tot het draaien van rondjes rond de watersportbaan.”

Lotto Belgium Tour met een wildcard

De piek van het blessureleed kwam er in 2014, de entry bij het vrouwen elite wielrennen kwam in hetzelfde jaar. “Ik ben in het wielrennen gerold door met bevriende rensters mee te gaan op training. Toen ze zagen met welk gemak ik omhoog reed raadde ze een licentie te nemen en me aan een koers te wagen.”

“Dan doen we dat toch gewoon? Midden in het seizoen… Ondanks mijn beperkte stuurmanskunsten en slechte positionering in het peloton kon ik relatief vlot meedraaien, vooral op de meer selectieve parcours. Op het einde van dat seizoen mocht ik met een wildcard starten in de Lotto Belgium Tour, een UCI meerdaagse, en reed ik deze onverwacht probleemloos uit. Het volgende seizoen sloot ik me aan bij het Napoleon Games team, maar de combinatie met mijn full time carrière als financial accountant was vaak te zwaar. In één seizoen brak ik dan ook nog tweemaal mijn sleutelbeen en bemerkte ik toch enige terughoudendheid om in een peloton te rijden. Daarenboven vond ik enkel het fietsen soms te eentonig.

Het is via deze gemeenschappelijke vrienden dat ik op een barbecue met Pieter Heemereyck aan tafel zat en het idee me te binnen schoot: ‘dat wil ik ook gaan doen’.

De Ardennen hebben een speciaal plaatsje in mijn hart op de fiets. Daar gaan we zo vaak als we kunnen naartoe. ‘We’ includeert mijn vriend Jurgen, eveneens een niet onaardige fietser – die ik mondjesmaat aan het transformeren ben tot triatleet. Elk jaar trekken we naar het buitenland om zoveel mogelijk cols in het hoogtegebergte te beklimmen. Ik ben dan wel geen wielrenster meer, maar ik kan het niet laten om zoveel mogelijk QOM’s op Strava binnen te rijven.

Voor lusjes dichter bij huis of met de tijdritfiets beperken we ons tot de jaagpaden langs de Schelde en de Leie, vlot en snel bereikbaar vanuit Gent.”

Barbecueën met de reiger

“In dezelfde periode als mijn wielerexploten vergezelde ik op regelmatige basis mijn toenmalig lief, een competitie zwemmer, naar open water wedstrijden. Zo kwam ik voor een eerste keer in contact met triatleten. Het is via deze gemeenschappelijke vrienden dat ik op een barbecue met Pieter Heemereyck aan tafel zat en het idee me te binnen schoot: ‘dat wil ik ook gaan doen’. Drie sporten ineen combineren, dat leek echt iets voor mij.

Zwemmen doe ik indoor in Rozebroeken, het liefst ‘s ochtends voor het werk. Op donderdagavond heeft onze club (TRTeam) ook twee baantjes ter beschikking, dat is welgekomen, want soms is het puzzelen met de drukken bezetting van de zwembaden in Gent. Triatlon is hier geen onpopulaire sport!”

Wil je weten waar Liesbeth echt traint, check dan snel haar Stravaprofiel!

Herlees hier de eerste aflevering met Katrien Verstuyft.
Herlees hier de tweede aflevering met Chantal Blockx.
Herlees hier de derde aflevering met Angelo Vandecasteele.
Herlees hier de vierde aflevering met Ward D’Hulster.