Subscribe Now
Trending News
By using our website, you agree to the use of our cookies.
Duatleet Kristof Declerck na corona-besmetting: “Zwaar om dit alleen te ervaren”
Kristof Declerck bij zijn winst in de Sandman Inferno in Westende op 16 februari 2021 (foto: 3athlon.be/Hans Cleemput)
Duathlon

Duatleet Kristof Declerck na corona-besmetting: “Zwaar om dit alleen te ervaren”

De Belgische cross duatlon topper Kristof Declerck is besmet geraakt met het corona-virus, maar is aan de beterhand en mocht maandag het ziekenhuis verlaten. De 36-jarige atleet vreest dat hij de besmetting opliep bij een vliegtuigreis vanuit Spanje een paar weken geleden. De winnaar van de Sandman Inferno cross duatlon werd in het ziekenhuis opgenomen met problemen aan zijn longen en werd zelfs beademd. “Het leek wel een film, met verplegers in speciale pakken van wie ik het gezicht niet kon zien, maar het lastigste was om dit helemaal alleen te ervaren, al besef ik dat het nog moeilijker is voor de mensen die al langere tijd in het ziekenhuis liggen…”

Kristof Declerck is een ware Flandrien, een trainingsbeest die door weer en wind elke week weer zijn loopschoenen aantrekt en op zijn fiets kruipt, met lichte voorkeur voor de mountainbike. De laatste jaren was hij top in de Hel van Kasterlee met een vijfde plaats in 2018 en vorig jaar december een knappe vierde plaats. En een paar weken geleden trotseerde hij storm Dennis en won hij de Sandman Inferno Cross duatlon van Westende. “Ik ben 36 jaar, ben nooit echt ziek geweest en ik heb nog nooit meer dan drie dagen aan een stuk niet gesport. Voor de dokters hier was het een raadsel hoe een gezond en sportief iemand als ik toch zo door het virus gepakt ben geweest,” vertelt Kristof ons na thuiskomst uit het AZ Damiaan in Oostende.

“Chapeau aan verplegend personeel”

https://www.facebook.com/kristof.declerck.10/posts/10219906063695721

“Ik heb enorm veel respect voor de dokters en het verplegend personeel van het AZ Damiaan. Het was alsof ik in een film was terechtgekomen. Ik zag alleen verplegers in speciale pakken, van wie ik het gezicht niet kon zien. Zij zijn nooit opgeleid geweest voor dit soort situaties, he. Dus het moet voor hen ook moeilijk zijn. Als ze mijn kamer binnenkwamen, was er een verpleger die in een speciaal pak tot bij mij kwam, de andere bleef achter bij de deur en ze deden nadien alle moeite om elkaar niet te raken. Echt, chapeau, voor de dokters en het verplegend personeel,” zegt Kristof.

Maandagavond mocht hij terugkeren naar zijn gezin. “Ik heb nog wat last van een branderig gevoel in mijn longen en krijg antibiotica en anti-malaria geneesmiddelen mee. Volgende week moet ik een nieuwe CT-scan van mijn longen laten maken,” legt Kristof uit. “Thuis is iedereen gelukkig wel gezond allemaal en ze vertonen geen symptomen. Je moet positief blijven, he, al blijf ik ook zeker nog een week in quarantaine. Van de dokters mag ik wel een beetje wandelen en eventueel wat rustig op de rollen fietsen.”

“Dan toch op Zwift?”

Kristof Declerck en Kris Coddens in de Sandman Inferno in Westende (foto: 3athlon.be/Hans Cleemput)

Wie Flandrien Declerck kent, kent ook zijn befaamde #FuckZwift uitspraak. Het doet hem lachen aan de telefoon. “Ja, ik ga dat toch moeten herzien. Ik had me twee weken geleden een powertrainer gekocht voor het geval dat, maar die zat nog in de doos, normaal tot we te horen zouden krijgen dat we niet meer buiten zouden mogen fietsen. Nu zal ik hem wat sneller in elkaar moeten steken. En wie mij kent, weet dat het moeilijk wordt om het rustig aan te doen, al besef ik dat een volledig herstel het belangrijkste is nu.”

De symptomen leken in eerste instantie bij Kristof niet te duiden op Covid19. “Ik was naar Spanje gereisd, vlak voor de corona-crisis, om er een loopwedstrijd van 70 km mee te doen. Die wedstrijd ging uiteindelijk niet door en ik ben terug naar Belgie gevlogen. Mogelijk ben ik in de luchthaven of op vlucht terug besmet geraakt.”

“Branderige pijn aan mijn longen”

“Eerst dacht ik dat er niks aan de hand was. Ik had spierpijn en pijn aan mijn gewrichten. Ik had de weken ervoor stevig getraind en stond nooit scherper. Dus ik dacht dat het daardoor kwam en door de stress. Het overlijden van Kasper Lagae heeft me enorm aangegrepen en misschien was dat wat in mijn hoofd gaan spelen. Maar ik lag hele nachten te zweten, moest twee, drie keer de lakens verversen. En daarna kreeg ik een branderige pijn op mijn longen.”

“Uiteindelijk liet ik me woensdag testen in het ziekenhuis en op een CT-scan bleek dat het zuurstofgehalte in mijn bloed enorm laag was en mijn longen aangetast waren. Ik mocht meteen blijven in het ziekenhuis voor verder onderzoek en behandeling. Ik werd zelfs kunstmatig beademd, door een buisje in mijn neus om me extra zuurstof toe te dienen.”

“Je ziet niemand”

Kristof met zijn dochtertje

Het werden een paar zware dagen voor Kristof, die geen bezoek mocht ontvangen. “Dat was het lastigste, dat je dit helemaal alleen moet ervaren. Je ziet niemand, buiten de verpleegsters en verplegers die om de paar uur een keer langskomen. Maar echt praten kon je met hen ook niet, ook al omdat je achter de maskers nauwelijks hun gezicht zag in die speciale pakken.”

“Een kameraad is koffiekoeken komen brengen. Die werd beneden aan de ingang op koorts getest, mocht dan naar boven om daar aan de dokterspost de koeken af te geven. Ik heb eens van ver mogen zwaaien. Iemand anders is nog wat leesvoer komen brengen, want ik was er niet op voorzien om lang te blijven.”

“Belangrijkere dingen in het leven”

Kristof in de Hel van Kasterlee in 2019

“Maar ik besef dat het bij mij nog meevalt, ik kon nog rap naar huis,” vertelt Kristof. “er zijn hier mensen die er veel erger aan toe zijn en die veel langer moeten blijven. Het zet de dingen voor mij wel in perspectief. Het is nu duidelijk dat het virus iedereen kan treffen, ongeacht je leeftijd of je fysieke toestand. Iedereen krijgt ermee te maken.”

“Dit is ernstig en het doet je beseffen dat er veel belangrijkere dingen zijn in het leven, dan de commentaren op sociale media, het wel of niet terugkrijgen van je inschrijvingsgeld en dat soort dingen. Ik had van de EPIC-series en die loopwedstrijd in Spanje mijn hoofddoelen gemaakt. Ik hoop nu nog dat de Hel van Kasterlee doorgaat, daar wil ik er opnieuw staan. Maar het belangrijkste nu, is dat ik eerst volledig herstel,” aldus Kristof.

Blijf in uw kot!

Wij wensen Kristof heel veel beterschap toe en we zijn hem dankbaar voor deze openhartige getuigenis. We hopen dat iedereen die dit artikel leest, het deelt en er nogmaals, of nog meer dan vroeger, bij stilstaat dat COVID19 meer is dan een gewoon griepje en dat iedereen er mee te maken krijgt! Dus blijf in uw kot en respecteer de maatregelen zodat we elkaar snel weer kunnen zien op een triatlon- of duatlonwedstrijd dit seizoen!