Wat als De Phil een corona-triatlon had gedaan? 1 jaar zonder Kasper Lagae…

Op dinsdag 10 maart 2020 tussen 3 en 4 uur ’s ochtends word ik gewekt door een binnenkomend berichtje van Korneel Lagae, een kort berichtje van een broer die niet op de juiste woorden kon komen: Kasper ‘De Phil’ Lagae is niet meer. Ik ben slaapdronken, weiger het eerst te geloven, maar de komende uren krijg ik de ene telefoon na het andere berichtje. Ondertussen schrijf ik één van de moeilijkste verhalen van mijn 3athloncarriere, want hoe doe je dat? In 7 paragrafen afscheid nemen van een unieke atleet, een topmens! Het is, met meer dan 50.000 views, het meest gelezen artikel ooit op 3athlon.be Maar ik had het graag willen ruilen voor honderden artikels over je toekomstige sportieve prestaties of de rellen die je zou ontketend hebben na alweer een straffe uiitspraak. En dus dacht ik, waarom niet bij dit herdenkingsmoment op de wijze van De Phil me toch nog eens afvragen wat dat zou geweest zijn, als jij een corona-triatlon had moeten doe en wat voor commentaar dat zou opgeleverd hebben.

Ik zie het zo voor me… Je zou de city triatlon van Dendermonde gewonnen hebben, of nipt verloren van Bart Aernouts, dat zou afhankelijk geweest zijn van de form van de dag en welke ‘stuutjes’ je ’s ochtends gegeten zou hebben. Je zou als eerste uit het water gekomen zijn en op de opvolger van Tankske vervolgens niet meer omgekeken hebben. Bij het keerpunt zou je misschien naar Sven Vandenbroucke geroepen hebben “’t Es voor Ek vandoage” terwijl die zelf al op twee minuten van jou fietste. Het gat met Bart Aernouts zou minuten zijn, maar met zijn schitterende loopbenen zou de vice-wereldkampioen Ironman nog dichtbij komen en er een spannend loopnummer van maken. Misschien zou Bart winnen, misschien jij… 

Aan de finish zouden vier Veldeman broertjes je staan opwachten met een contract vol verfpotten en WCUP gellekes en een verplichte acte de presence op het Ros Beiaard, maar jij zou ondertussen op de schouders van Frank Bruyneel rondhossen over de markt van Dendermonde. Samen op zoek naar een frituur en een fris pintje, want ja, het was de laatste van het jaar. En als de wedstrijd gedaan was, zou ik er mee ene komen drinken, nog ne keer goed vloekend op dat stomme corona-jaar, ortje…

“Rouwrit, met 12 meter afstand natuurlijk”

Het is nu 1 jaar geleden, 365 dagen zonder De Phil… Hoewel… Zonder? Er gaat geen week voorbij zonder dat je in onze gedachten passeert. We hadden een mooi moment in Willebroek, met de witte ‘De Phil’ klakskes op de kopjes van jonge en, sorry Tom Desmet, iets minder jonge ITC’ers, met een stilte waarvan jijzelf ongemakkelijk zou geworden zijn. Want “how, kom, lottet hier mor rap beginnen…” Echt afscheid hebben we helaas nog altijd niet kunnen nemen, ook al zullen er pakken atleten volgend weekend ‘op de grote plaat’ de herdenkingsrit fietsen. Met twaalf meter inplaats van anderhalve ertussen natuurlijk, ‘gaze ip de krukas’…

Wat mis ik het, om in deze corona-periode Elodie en Stephanie een keer een dikke knuffel te geven, om uw pa en ma vol trots te zien kijken naar één van jouw straffe prestaties, om in nonkel Wim zijn ogen die fonkeling te zien als hij zou zeggen “Diene kozijn va mie, da’s gene gewuune he”, om me met Frank Bruyneel op een terras neer te zetten en er na ettelijk trippels niet over uit te zijn of De Phil een nieuw parcoursrecord op de fiets neer zou zetten in Roth dan wel in Kona. Maar bovenal mis ik het om jou nog eens bezig te zien, een dikke high-five of een fameuze schouderklop te geven, een goeie babbel te houden, me kapot te lachen met je onvergetelijke humor en je te horen stoefen als eeuwige clubkampioen.

Een jaar zonder De Phil… Onwezenlijk, nog altijd.

Volgend weekend kan je de uitgepijlde herdenkingsrit voor Kasper fietsen. Alle info vind je op social media. Laten we afspreken dat als je meefietst je dat doet met de bedoeling om minstens 40 gemiddeld te knallen, ook al is het maar een paar kilometer… voor De Phil…