Duatlete Kim Nulens heeft haar afscheid van de topsport aangekondigd. De 44-jarige duatlete uit Stokrooi, een deelgemeente van Hasselt, stond een aantal jaar geleden samen met haar toenmalige ploeggenote Ilse Geldhof aan de top van de Belgische duatlonsport. Ze pakte heel wat zilveren medailles op BK’s en kroonde zich in 2016 tot Belgisch kampioene long distance duatlon in de Powerman van Hosingen. De laatste jaren kende de verpleegkundige veel ups en downs, door blessures maar ook door de niet evidente combinatie van werk, diabetes en sport, waarover ze in 2019 nog getuigde op 3athlon.be. “Het heilig vuur is met opflakkeringen stilaan gedoofd,” vertelt Kim in een uitgebreid interview over haar afscheid van de topsport.
“Na annulering EK Powerman brak de veer”
Terwijl de duatlonsport opnieuw in de lift zit in ons land, met onder andere de succesvolle Lotto Duatlon Series, zagen we Kim Nulens slechts 1 keer aan het werk. In de stadsduatlon van Kortrijk werd ze vijfde. Het zou uiteindelijk haar laatste wapenfeit zijn, mentaal en fysiek is ze er klaar mee. “Het ‘heilig vuur’, wat nodig is om aan competitiesport te doen, is met opflakkeringen stilaan gedoofd,” vertelt Kim. “Al eind, dus nog vóór de coronaperiode, merkte ik al mentale en fysieke signalen op. Een stemmetje werd steeds luider: ‘Kimmie, ’t is ok, stop ermee!’.”
“Toen de competitie in 2021 bij mondjesmaat opstartte, merkte ik dat de zin en de beleving ervan weinig enthousiasme teweegbracht. Ik wilde nog voor 1 keer me opladen voor het EK Powerman in Alsdorf. Toen het bericht viel dat deze geannuleerd was, brak bij mij de veer. Dat was het moment dat ik besliste dat het genoeg is geweest. Puur uit morele verplichting heb ik nog deelgenomen aan 1 GP-duatlon in Valence en aan de duatlon in Kortrijk.”
“Belgisch kampioenschap in Hosingen was een hoogtepunt”
In haar duatloncarriere pakte Kim Nulens heel wat podiumplaatsen. Ze stootte vaak op een imposante Ilse Geldhof, haar toenmalige ploeggenote met wie ze meervoudig Belgisch kampioene ploegenduaton werd. Maar in 2016 pakte ze zelf de driekleur, op de lange afstand. “Het grootste individuele hoogtepunt voor mij is ongetwijfeld het Belgisch kampioenschap LD duatlon in Hosingen in 2016,” legt Kim uit. “Ik pakte daar ook een 2de plaats in de Powerman Luxemburg. Dat was meteen mijn hoogste ranking in het internationale Powermancircuit.”
“Hosingen was ook bijzonder omdat ik toen nog volop in revalidatie zat van een complexe schouder, sleutelbeen en bovenarmspier blessure. Die had ik opgelopen door een val met de fiets tijdens een parcoursverkenning voor het BK crossduatlon in Retie in 2015. Op 1 jaar tijd ben ik toen drie keer onder het mes geweest bij de befaamde dokter Toon Claes. Eigenlijk was ik helemaal nog niet klaar voor competitie maar mijn basisconditie was toen wel flink groeiende. Dat merkte ook mijn partner Ives op. Het is dankzij zijn geloof in mij dat ik het aandurfde te starten. Het werd een perfect uitgevoerde race. Aan de finish werd een droom werkelijkheid… Dank je wel Ives.”
“Nooit spijt gehad dat ik Zofingen niet gedaan heb”
Kim Nulens was niet alleen in België een begrip, ook in het Franse GP-circuit werd de Hasseltse naar waarde geschat. “Ondanks vele Vice-Belgische titels op de korte, gewone en lang afstand verdient een etappe in de Grand Prix D1 sprintduatlon in Frankrijk een vermelding. Dat was in Lomme in 2019 als lid van Cambrai Tri. Ik zette daar de snelste fietschrono neer. Op zich word je daar niet voor beloond maar ik ben daar wel trots op omdat je de competitie aangaat met de beste duatleten van de wereld. Apocalyptische regenbuien maakten dat er niet zo hard werd gereden als gewoonlijk waardoor ik door mijn stuurkunsten en vertrouwen op de fiets dit resultaat kon verwezenlijken.”
Met haar afscheid van de duatlonsport gaan we KIm helaas nooit in Zofingen aan de start zien. Maar daar heeft ze geen spijt van. “Ja, jullie hebben me wel eens eerder gevraagd of ik ooit voor het WK Powerman in Zofingen Zou gaan. Wel, ik heb er geen spijtg van. Ik ben er nooit gestart en heb ook nooit de ambitie gehad. Zou het een uitdaging geweest zijn? Zeker en vast wel. Maar voor mij was het te moeilijk om te combineren met het kortere werk. Ook de maanden zware voorbereidingen, uitzoeken hoe mijn diabetes-metabolisme in wedstrijdmodus reageert op deze lange race en daarop ‘juist’ anticiperen… Ik denk dat steeds teleurstelling zou overheersen,” legt Kim uit.
“De jonge versie van mij was niet geïnteresseerd in duursport”
Kim is er niet de persoon naar om spijt te hebben van haar beslissingen, zelfs al kwam duatlon als een late roeping. Op jongere leeftijd had ze misschien tot een absolute topper kunnen uitgroeien. “Ik heb geen spijt dat ik er niet eerder ben ingerold. De jonge versie van mij was niet geïnteresseerd in duursport. Balsporten en de KSJ-jeugdbeweging in Runkst waren mijn dada. Omdat ik wel vaker deze vraag kreeg, heb ik het me wel eens afgevraagd wat ik in mijn mars zou hebben als ik eind tienerjaren- begin twintig was gestart, toen nog zonder mijn metabole aandoening. Maar ja, wat als hè? De wereld zou er voor iedereen helemaal anders uitzien met ‘Wat als?’.”
Dat ze haar afscheid heeft aangekondigd, betekent niet dat ze stopt met sporten. “Geloof me of niet, maar er is een rugzak van de rug. Dagelijks, jaar in jaar uit bezig zijn met jezelf, je trainingen, puzzelen, opofferingen, de voorbereidingen, de stages, de competitie zelf… En als je wat ouder wordt, komen daar de vermoeidheid, de continue spierlast, andere kwaaltjes nog bij. Ik geniet enorm van de tijd die ik nu heb. Tijd die je vrij kan invullen. Op gebied van sport moet er niets meer. Deze combinatie is zalig en zijn voor mij nu belangrijke ingrediënten van gelukkig zijn. Uiteraard blijf ik sporten want bewegen vind ik belangrijk voor de gezondheid, zeker als je een Type 1 onder controle wilt houden. Het grote verschil is dat je nu kan doen wat, wanneer en hoe je wilt.”
“Besef nu nog meer de opofferingen die ik vroeg aan Ives”
Een constante in haar carriere is haar partner Ives en dus is het slot van ons gesprek met Kim besteed aan de sterke man achter de sterke vrouw. “Langs deze weg wil ik graag iedereen, die ik tijdens mijn sportcarrière heb leren kennen, bedanken en het allerbeste toewensen. We hebben samen veel beleefd. Het is ook echt wel zo hé, dat sporters meer beleven. Een speciale vermelding verdient Ives. Dè sterke man achter me. Dè sterke man voor me. Onvoorwaardelijk en steeds paraat. Het besef groeit nu dat het zeker niet altijd gemakkelijk met me is geweest. De toegevingen, de opofferingen die ik van je vroeg. Merci daarvoor,” aldus Kim. Dat laatste typeert de Limburgse en dat is wat we ook in de wedstrijden zullen missen, haar sympathieke karakter, haar eeuwige glimlach. Al hopen we haar ooit nog een paar keer terug te zien, als age grouper misschien en voor de fun 🙂
