Girl Power: Elien Janssen “Triatlon kan soms heel eenzaam zijn…”

“Hawaii was een geweldige ervaring, ik heb genoten van begin tot einde! Meer woorden zijn niet nodig. Het is wat elke triatleet moet grijpen als je de kans krijgt!” In oktober 2018 leerden we met 3athlon.be Elien Janssen beter kennen als triatlete toen ze deelnam aan de Ironman van Hawaii. En ze is een power girl. En dus wilde ik deze 28-jarige Limburgse dame zeker meenemen in deze reeks. Deze triatlete besloot om dit jaar een beetje gas terug te nemen en nieuwe doelen te stellen, maar dit neemt niet weg dat ze al mag terugkijken op een knappe 5 jaar triatlonfun. Lees even mee…

3athlon.be: Hoe ben jij aan triatlon begonnen Elien?

Elien: “Dat was in de zomer van 2013. Ik had als doel in 2014 een Ironman te doen (finishen dan toch). Ik kocht me een tweedehands fiets en begon kilometers te rijden. De eerste rit was rustig, maar de tweede rit was er meteen eentje van 100 km en al snel had ik door dat je van fietsen ook spierpijn kan krijgen! Voor het zwemgedeelte leerde ik mezelf de basis aan door het kijken van YouTube filmpjes. Het lopen hernam ik terug. Ja, er was wel degelijk 1 discipline waar ik wat kennis van had…”

“Al mijn vrije uren gingen naar mijn poging om mijn Ironman te finishen, meer wilde ik niet. Ik wou alleen finishen…”

Ging dit goed zo of moest er meer structuur komen? Zo’n Ironman trainen is toch niet simpel.

“Ik besefte al snel dat ik me toch beter aansloot bij een club en dat deed ik. Er kwam veel meer structuur door onder begeleiding te trainen en schema’s te volgen. Ik schreef me in voor Ironman Kalmar in augustus 2014 en zo begon het grote avontuur.”

Ironman Kalmar was dus je eerste Ironman, hoe was die ervaring?

“Zo’n Ironman vraagt wel wat training. De maanden gingen voorbij en ik voelde mij sterker en sterker worden. Ik werd derde tijdens de 70.3 Luxemburg, dat was alvast een goede boost. Al mijn vrije uren gingen naar mijn poging om mijn Ironman te finishen, meer wilde ik niet. Ik wou alleen finishen.”

“Als het dan eindelijk zover was, en ik helemaal klaar was om te knallen, was het ook direct prijs. Ik won, totaal onverwacht, mijn age group met een tijd van 10u39 en ik mocht dus naar Kona! Iedereen wil daar staan, maar ik besloot deze niet te nemen, het was te snel vond ik. Vanaf dan was de jacht wel open voor een nieuw slot.”

“Het was me al eens gelukt, dus het zou me nog lukken, dacht ik. Maar jammer genoeg had ik nadien dus wel wat pech. Dan eens ziek, dan weer herstellende van een val…”

Je ging dus nog wat extra trainingsuren malen en wedstrijdervaring opdoen. Misschien niet onverstandig. Waar ben je zo nogal op slot-jacht gegaan?

“In 2015 was ik 12de in de Ironman Frankfurt. Twee weken voor de wedstrijd kwam ik zwaar ten val en had ik een AC luxatie derde graad aan de schouder. Dat jaar hield ik het verder voor bekeken. In 2016 was ik tweede in de 70.3 Sankt-Polten en derde tijdens Ironman Barcelona. In 2017 werd ik derde in Ironman Klagenfurt.”

Dacht je soms niet dat de kans er is geweest en misschien niet meer komt? Had je geen bang dat het misschien niet meer zou lukken?

“Eigenlijk niet. Het was me al eens gelukt, dus het zou me nog lukken, dacht ik. Maar jammer genoeg had ik nadien dus wel wat pech. Dan eens ziek, dan weer herstellende van een val. Ik stond vaak wel op het podium bij mijn deelnames, maar kon geen eerste plaats meer bemachtigen, wat wel nodig is om zeker te zijn van je ticketje voor Kona. Mijn doel na mijn eerste kwalificatie is altijd Kona geweest. Het was misschien zelfs een beetje te krampachtig waardoor het plezier in het trainen steeds minder werd naarmate de tijd verstreek.”

“In 2018 had ik een slechte start. Ik kreeg de bof waardoor mijn conditie erg achteruit ging. Desondanks won ik toch mijn age group voor de tweede keer in de 70.3 in Luxemburg. Ik deed mee in Frankfurt maar fysiek was ik op na het fietsen, dus het lopen was geen optie meer. Ik besloot te herkansen in Maastricht. Daar werd Kona een feit, ik won mijn age group! Het ticket voor Kona was eindelijk terug binnen en ik greep het deze keer met beide handen!”

En dan was er het WK Ironman in Kona… Was het echt zo de moeite?

“Wat een geweldige ervaring, ik heb genoten van begin tot einde! Meer woorden zijn niet nodig. Het is wat elke triatleet moet grijpen als je de kans krijgt!”

Wel dat is toch een knappe weg die je reeds hebt afgelegd. Ik vermoed dat je wel op wat support kon rekenen. Is dat belangrijk voor je?

“Zeker! Alleen kan je dit niet. All credits voor mijn man Simon. Wij zijn getrouwd vlak na mijn Ironman deelname in Barcelona 2016. Simon is de belangrijkste persoon in mijn leven. Hij staat altijd voor me klaar, in goede en slechte tijden.”

“Simon staat aan de zijlijn van elke wedstrijd. Hij is er bij tijdens een stage en in de voorbereiding naar een wedstrijd fietst hij bijvoorbeeld naast me tijdens de lange duurlopen én hij zorgt voor uitgebalanceerde (en héél lekkere) maaltijden! Zonder hem hadden al deze jaren in combinatie met werk en privé onmogelijk geweest. Misschien ook even mijn mama en papa bedanken want zij zijn, naast Simon, ook een zeer grote support geweest voor mij!”

“Daarnaast is de invloed van een vegan levensstijl op het klimaat ook ontzettend groot, iets wat de dag van vandaag niet meer genegeerd kan worden…”

Ik liet me vertellen dat je volgens een vegan voedingspatroon leeft. Is dat niet moeilijk om je trainingen daarop af te stemmen? Volg je dit al lang. Ik veronderstel dat je niet met die eetgewoonte geboren werd?

“In 2006 ben ik vegetariër geworden, in 2013 ben ik volgens een veganistische levensstijl gaan eten. Voor mij toen vooral uit principe, voor het gigantische dierenleed. Daarnaast is de invloed van een vegan levensstijl op het klimaat ook ontzettend groot, iets wat de dag van vandaag niet meer genegeerd kan worden.”

“Hinder tijdens mijn trainingen en wedstrijden heb ik nooit ondervonden, integendeel. Mijn herstel ging veel sneller. Natuurlijk moet je evenwichtig eten, maar dat is niet nieuw. Tijdens trainingen eet ik bijna altijd bananen, rozijnen, etc. Tijdens wedstrijd en in de voorbereidingen ervan, vertrouwde ik op sportvoeding van Maurten en de lekkere Clif Bars.”

Heb je al doelen gemaakt voor dit jaar. Welke uitdagingen ga je aan?

“De combinatie privé/werk/sport heeft wel wat zijn tol geëist en daarom heb ik besloten het dit jaar wat rustiger aan te doen. Het werd wat veel om gemiddeld 15 tot 25 uur te trainen per week naast mijn onregelmatige uren die mijn job met zich meebrengt. Ik ben hondengeleider bij de politie en moet heel erg flexibel kunnen plannen.”

“Omring je met anderen waarmee je samen kan trainen en ervaringen kan delen want triatlon kan soms zeer eenzaam zijn, maar er zijn zoveel gelijkgestemden en in groep trainen maakt het soms wel wat eenvoudiger…”

“Trainen vraagt toch wel wat structuur en voldoende rust. Even geen (triatlon) wedstrijden meer voor mij. Ik wil nu wat focussen op genieten en plezier maken. Momenteel is dat voor mij veel lopen, samen met mijn viervoetige partner! Ik heb nog geen wedstrijden gepland. Misschien dat die er, naarmate het zomerseizoen op gang komt, wel weer bijkomen. Misschien eerder eens in de vorm van een ultraloop. Ik zie wel.”

Je bent nog jong en triatlon kan zelf als je veel veel ouder bent, dus je hebt nog zoveel tijd. Heb je nog wat advies voor anderen?

“Zorg dat je plezier blijft houden in de sport. Iets tegen je zin doen, werkt niet. Het wordt dan een te grote opgave, wat voor mij de laatste periode het geval was, en dan raakt de motivatie zoek. Omring je met anderen waarmee je samen kan trainen en ervaringen kan delen want triatlon kan soms zeer eenzaam zijn, maar er zijn zoveel gelijkgestemden en in groep trainen maakt het soms wel wat eenvoudiger. Als je twijfels hebt, durf om raad vragen en vooral geniet van deze mooie sport!”