Subscribe Now
Trending News
By using our website, you agree to the use of our cookies.
Dries Matthys: “Nog nooit zo hard en zo diep gegaan”
Nieuws

Dries Matthys: “Nog nooit zo hard en zo diep gegaan”

Dries Matthys Bundesliga3
Dries in derde positie in de kopgroep (foto: Nicola Petzoldt)

We hadden heel wat te schrijven afgelopen week, met topsport in binnen- en buitenland. Maar door al die drukte, misten we de Bundesliga 2 in Duitsland. Daar zette namelijk een jong Belgisch toptalent een knappe prestatie neer. Dries Matthys werd tweede in de eerste Bundesliga wedstrijd in het Duitse Neckarsulm. Hij deed er mee voor het team TuS Griesheim (de ploeg van onder andere Marius Overdick die we in ons land kennen van zijn deelnames in de T3). Zijn doel was om het team aan een podiumplaats te helpen. Ook hoopte hij een sterke prestatie neer te zetten met een oog op de Bundesliga 1 wedstrijd die hij in juli zal meedoen. We kunnen zeggen: Missie geslaagd! Dries heeft zijn sterkste prestatie ooit neergezet en wist zo een tweede plaats te behalen in dit enorm sterke veld en zo zijn team ook en tweede plaats te bezorgen in het ploegenklassement! Hier lees je zijn verslag van de wedstrijd:

“In de ochtend was er een swim-run die begon om 10u. In de 500 meter zwemmen en 1,25 km lopen werd ik 6de en zo had ik een goede startpositie voor de triathlon in de namiddag. Hier zouden de 65 atleten vertrekken op basis van hun prestatie in de ochtend. Ik mocht dus als zesde het zwembad induiken, op slechts 19 seconden van de eerste atleet, om mijn 600 m zwemmen, 20 km fietsen en 5 km lopen af te leggen. De zwemproef was alles behalve makkelijk. Met een paar man binnen de 5 seconden was het enorm vechten, zeker met enkele sterke zwemmers achter mij. Ik kwam als achtste uit het water en sprintte naar de wissel waar ik iedereen een vest zag aandoen omdat het zeer koud was. Dus ik dacht: ik doe geen vest aan en we proberen wel warm te blijven op de fiets zeker, met als resultaat een 3de plaats na de wissel.

Dries Matthys Bundesliga2
Dries (2de van links) met zijn Duitse ploegmaats (foto: Nicola Petzoldt)

Het fietsparcours was ongezien zwaar met een berg van 1,5 km, een klein vlak stuk, bergaf en weer een kort vlak stuk. Deze toer, die vier keer moest gedaan worden, was het zwaarste wat ik ooit al had gezien in een triathlon: ideaal dus. Na twee toeren met twee teammaten achter de eerste vluchter te rijden, werden we, net toen we hem pakten, ook door de achtervolgers bijgehaald. Meteen op de klim werd de forcing gevoerd en twee man reed weg uit de groep. Ik hing op 10 meter en toen coach Glenn riep dat het kraakte achter mij, wist ik dat ik er naartoe moest. Zo’n zware kilometer heb ik nog nooit meegemaakt, maar het lukte net om erbij te geraken. We waren weg met vier en wat volgde waren de zwaarste 10 km uit mijn leven. Ik heb nog nooit zo hard en diep moeten gaan op mijn fietske en ik kon telkens maar net mijn wagonnetje aanhaken.

Het resultaat was een voorsprong van bijna een minuut op de achtervolgers bij het indraaien van de wissel. Ik had nu veruit de traagste wissel wegens gevoelloze handen om de schoentjes aan te trekken. Met een achterstand van 50 meter op nummer 1,2 en 3 begon ik aan de loopproef. Het loopparcours was gelijkwaardig aan het fietsparcours, hier was zelfs maar 200m vlak in de toer van 1,25km die we 4 keer moesten lopen. Bergop was ik niet sterker dan nummer 2 en 3 maar bergaf kwam ik erbij en ging ik erop en erover. De eerste was nog even in zicht maar na twee toeren besefte ik dat het moeilijk ging worden om hem te pakken. Ik probeerde mijn voorsprong dan maar uit te bouwen op de rest door even hard bergop te lopen en te sprinten bergaf. En met succes, ik kwam als tweede sprintend over de finish omdat ik dacht dat het ploegenklassement met tijd was en niet met plaatsen, fout gedacht dus.

Dries haalt er nog even alles uit (foto: Nicola Petzoldt)
Dries haalt er nog even alles uit (foto: Nicola Petzoldt)

Dit alles resulteerde dus in een onverwachte tweede plaats die ik vooral te danken heb aan immens afzien bergop op de fiets en immens afzien bergaf in het lopen.

Dit had ik nooit durven dromen en hopelijk kunnen er zo nog mooie dingen komen. Bedankt aan Glenn voor de uitstekende en supertoffe begeleiding dit weekend! Een coach die op 1,5 km van de streep zegt: ‘En nu helemaal naar de kl**en eh!!!’ is de beste supporter die ik me kon wensen.”